Μια ακόμα δικαστική νίκη προστέθηκε για να δικαιώσει τις αξιοθαύμαστες προσπάθειες των φιλοζωικών σωματείων, τα μέλη των οποίων με προσωπικές θυσίες και αυταπάρνηση υπερασπίζονται κάθε πλάσμα που ανασαίνει, γιατί θεωρούν ότι αξιώνεις να λέγεσαι άνθρωπος όταν αγωνίζεσαι για τον πιο αδύνατο κρίκο ζωής, πέρα από τα στενά προσωπικά συμφέροντα. Στις 30/1/12 το δικαστήριο εξέδωσε ομόφωνη αθωωτική απόφαση για τους φιλόζωους που κατηγορήθηκαν από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία για συκοφαντική δυσφήμηση διότι η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων [ ΠΣΕΖΣ ], σε επιστολή (21/11/2010), προς την τότε υπουργό Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Μπιρμπίλη προκάλεσε ηθική ή άλλη ζημιά στους κυνηγούς- μέλη των ομοσπονδιών και θηροφύλακες, αφού τους χαρακτηρίζει λαθροθήρες κατά το μεγαλύτερο ποσοστό.
Τα μέλη της ΠΣΕΖΣ υπεραμύνθηκαν της θέσης τους για την υπεράσπιση των πλασμάτων τα οποία οι κυνηγοί ματώνουν, διαμελίζουν, σκοτώνουν, καταδικάζοντας καθολικά το κυνήγι για λόγους ανθρωπιστικούς, περιβαλλοντικούς και πολιτισμικούς. Πρόσθεσαν δε ότι το φαινόμενο της λαθροθηρίας έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ότι οι δραστηριότητες των κυνηγών δεν εποπτεύονται επαρκώς με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό εξ' αυτών να κυνηγούν εκτός των περιορισμών του νομοθετικού πλαισίου.
Επικαλέστηκαν προσωπικές εμπειρίες, επίσημα στοιχεία φιλοζωικών οργανώσεων και ανώνυμες μαρτυρίες πολιτών που κατακλύζουν το διαδίκτυο καθώς η ανωνυμία τους προφυλάσσει από πιθανά αντίποινα διότι οι κυνηγοί έχουν όπλα. Υποστήριξαν ότι κάποιοι θηροφύλακες κάνουν αξιοθαύμαστο έργο, απελευθερώνοντας τα πουλιά από τις παγίδες, χωρίς να τους περιλαμβάνει όλους. Τόνισαν ότι από ανώνυμες καταγγελίες γνωρίζουν ότι έχουν ακουστεί πιστολιές στην Πεντέλη και στον Υμηττό και όταν οι περίοικοι καλούν τη δασική αρχή, η οποία δεν ανταποκρίνεται. Θεώρησαν ότι η δίκη αυτή συντελείται για λόγους εκφοβισμού, καθώς τα ενωμένα 100 και πλέον σωματεία σε όλη την Ελλάδα έχουν αρχίσει να εισακούγονται.
Η διθυραμβική αγόρευση του συνηγόρου κ. Α. Αγγελέτου, στοιχειοθέτησε επαρκώς τις μαρτυρίες των κατηγορούμενων φιλόζωων, παρουσιάζοντας τα επίσημα στοιχεία από περιβαλλοντικούς φορείς που επισημαίνουν τις πραγματικές διαστάσεις της λαθροθηρίας.
Σε μια σταχυολόγηση περιορισμένης έκτασης, από τον ιστότοπο του ZOOSOS βρήκαμε ότι: oι επιστήμονες που ασχολούνται με την προστασία των ζώων τονίζουν τις συνεχείς παραβάσεις που κάνουν οι κυνηγοί. Στο Εθνικό Πάρκο Πρεσπών η δράση των λαθροθήρων χαρακτηρίζεται ανεξέλεγκτη, τελευταίο περιστατικό στις 18/1/2012, όταν φύλακας του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Πρεσπών σε συνεργασία με δασοφύλακα εντόπισε πολυπληθή ομάδα κυνηγών σε απαγορευμένη ζώνη για την άσκηση θήρας. Ο φύλακας στην αναφορά του μιλά για απειλή που δέχθηκε για τη ζωή του, στην προσπάθεια να πείσει τους κυνηγούς ότι πρέπει να σέβονται τους κανόνες, γεγονός που αποθαρρύνει τους φύλακες από την άσκηση των καθηκόντων τους.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις: Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ και WWF Ελλάς καταγγέλλουν την ανεξέλεγκτη λαθροθηρία στο Εθνικό Πάρκο Πρεσπών και καλούν την Πολιτεία να λάβει επειγόντως μέτρα για την πάταξη των παράνομων δραστηριοτήτων στις προστατευόμενες περιοχές, καθώς και να ενισχύσει τη δυνατότητα των Φορέων Διαχείρισης να επιτελέσουν το έργο τους για την προστασία των πολύτιμων και ευαίσθητων αυτών περιοχών.
Καλούμε την Κυνηγετική Συνομοσπονδία να καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης και να αντιδράσει άμεσα γιατί αυτά που χαρακτηρίζει ως «μεμονωμένα περιστατικά» είναι στην Πρέσπα η καθημερινότητά μας και η ζωή μας και δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο αυτή την κατάσταση».
Η «Δράση για την Άγρια Ζωή» που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη στον απολογισμό του 2011 αναφέρει ότι αντιμετώπισε 1.123 περιστατικά τραυματισμένων άγριων ζώων και πτηνών. Στις 28/11/1011 παρέλαβε από το δασαρχείο Διδυμοτείχου ένα πυροβολημένο ζαρκάδι, το οποίο δυστυχώς εξέπνευσε πριν φθάσει στην Θεσσαλονίκη.
Ο κ. Πουλόπουλος, ιδρυτικό μέλος του Ε.Κ.Π.Α.Ζ. Αίγινας, τονίζει ότι τα στατιστικά στοιχεία των κέντρων περίθαλψης άγριων ζώων, παρέχουν ένα μικρό δείγμα των όσων συμβαίνουν καθώς χιλιάδες άγρια ζώα των οποίων η θήρευση απαγορεύεται πέφτουν νεκρά από κυνηγούς, εντός ή εκτός κυνηγετικής περιόδου. Στην επιστολή προς το δικαστήριο συμπαραστάθηκε στην κατηγορούμενη κ. Χριστοδούλου, παρέχοντας συγκλονιστικά στοιχεία για την ευρύτητα της λαθροθηρίας στη χώρα. Ενδεικτικά για τον Ιανουάριο του 2012 παρέλαβαν συνολικά 34 άγρια ζώα και πτηνά κάθε είδους, από τα οποία πυροβολημένα προστατευόμενα ήταν τα 21.
Η ΑΝΙΜΑ αναφέρει ότι τον Ιανουάριο στο Σταθμό Α' Βοηθειών νοσηλεύονται 70 ζώα (γερακίνες, μπούφοι, κορμοράνοι, βραχοκιρκινέζια και ούτω καθ' εξής).
Το κερκυραϊκό φιλοζωικό σωματείο απεύθυνε επιστολή στην εφημερίδα «Κερκυραϊκά Νέα» κάνοντας έκκληση να πάψουν οι κυνηγοί να πυροβολούν γεράκια και κουκουβάγιες, αφού αυτά δεν τρώγονται .Είναι έγκλημα τόσο υπερήφανα και πανέμορφα πουλιά να ζουν ανάπηρα σαν κότες στα κλουβιά, αντί να πετάνε στον ουρανό ελεύθερα. Και πόσα ακόμα χτυπημένα αργοπεθαίνουν στα χωράφια…
Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ το Νοέμβριο του 2011 δημοσίευσε το περιστατικό δολοφονίας και ακρωτηριασμού μιας αρκούδας στην Καστοριά, δίνοντας λεπτομερή περιγραφή της εγκληματικής χυδαιότητας των δραστών και της υποτιθέμενης «ανωτερότητας» του ανθρώπινου είδους.
Οι ανωτέρω καταγραφές αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα από τα τραυματισμένα άγρια ζώα που φτάνουν στα κέντρα περίθαλψης, τα περισσότερα πεθαίνουν ανήμπορα χωρίς να τα εντοπίσει κανείς.
Οι πολιτισμένες κοινωνίες οφείλουν να καταδεικνύουν τέτοια φαινόμενα βαρβαρότητας και να τα εξαφανίζουν, οποιαδήποτε μορφή ανοχής αποτελεί συνενοχή.
Τα μέλη της ΠΣΕΖΣ υπεραμύνθηκαν της θέσης τους για την υπεράσπιση των πλασμάτων τα οποία οι κυνηγοί ματώνουν, διαμελίζουν, σκοτώνουν, καταδικάζοντας καθολικά το κυνήγι για λόγους ανθρωπιστικούς, περιβαλλοντικούς και πολιτισμικούς. Πρόσθεσαν δε ότι το φαινόμενο της λαθροθηρίας έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ότι οι δραστηριότητες των κυνηγών δεν εποπτεύονται επαρκώς με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό εξ' αυτών να κυνηγούν εκτός των περιορισμών του νομοθετικού πλαισίου.
Επικαλέστηκαν προσωπικές εμπειρίες, επίσημα στοιχεία φιλοζωικών οργανώσεων και ανώνυμες μαρτυρίες πολιτών που κατακλύζουν το διαδίκτυο καθώς η ανωνυμία τους προφυλάσσει από πιθανά αντίποινα διότι οι κυνηγοί έχουν όπλα. Υποστήριξαν ότι κάποιοι θηροφύλακες κάνουν αξιοθαύμαστο έργο, απελευθερώνοντας τα πουλιά από τις παγίδες, χωρίς να τους περιλαμβάνει όλους. Τόνισαν ότι από ανώνυμες καταγγελίες γνωρίζουν ότι έχουν ακουστεί πιστολιές στην Πεντέλη και στον Υμηττό και όταν οι περίοικοι καλούν τη δασική αρχή, η οποία δεν ανταποκρίνεται. Θεώρησαν ότι η δίκη αυτή συντελείται για λόγους εκφοβισμού, καθώς τα ενωμένα 100 και πλέον σωματεία σε όλη την Ελλάδα έχουν αρχίσει να εισακούγονται.
Η διθυραμβική αγόρευση του συνηγόρου κ. Α. Αγγελέτου, στοιχειοθέτησε επαρκώς τις μαρτυρίες των κατηγορούμενων φιλόζωων, παρουσιάζοντας τα επίσημα στοιχεία από περιβαλλοντικούς φορείς που επισημαίνουν τις πραγματικές διαστάσεις της λαθροθηρίας.
Σε μια σταχυολόγηση περιορισμένης έκτασης, από τον ιστότοπο του ZOOSOS βρήκαμε ότι: oι επιστήμονες που ασχολούνται με την προστασία των ζώων τονίζουν τις συνεχείς παραβάσεις που κάνουν οι κυνηγοί. Στο Εθνικό Πάρκο Πρεσπών η δράση των λαθροθήρων χαρακτηρίζεται ανεξέλεγκτη, τελευταίο περιστατικό στις 18/1/2012, όταν φύλακας του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Πρεσπών σε συνεργασία με δασοφύλακα εντόπισε πολυπληθή ομάδα κυνηγών σε απαγορευμένη ζώνη για την άσκηση θήρας. Ο φύλακας στην αναφορά του μιλά για απειλή που δέχθηκε για τη ζωή του, στην προσπάθεια να πείσει τους κυνηγούς ότι πρέπει να σέβονται τους κανόνες, γεγονός που αποθαρρύνει τους φύλακες από την άσκηση των καθηκόντων τους.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις: Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ και WWF Ελλάς καταγγέλλουν την ανεξέλεγκτη λαθροθηρία στο Εθνικό Πάρκο Πρεσπών και καλούν την Πολιτεία να λάβει επειγόντως μέτρα για την πάταξη των παράνομων δραστηριοτήτων στις προστατευόμενες περιοχές, καθώς και να ενισχύσει τη δυνατότητα των Φορέων Διαχείρισης να επιτελέσουν το έργο τους για την προστασία των πολύτιμων και ευαίσθητων αυτών περιοχών.
Καλούμε την Κυνηγετική Συνομοσπονδία να καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης και να αντιδράσει άμεσα γιατί αυτά που χαρακτηρίζει ως «μεμονωμένα περιστατικά» είναι στην Πρέσπα η καθημερινότητά μας και η ζωή μας και δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο αυτή την κατάσταση».
Η «Δράση για την Άγρια Ζωή» που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη στον απολογισμό του 2011 αναφέρει ότι αντιμετώπισε 1.123 περιστατικά τραυματισμένων άγριων ζώων και πτηνών. Στις 28/11/1011 παρέλαβε από το δασαρχείο Διδυμοτείχου ένα πυροβολημένο ζαρκάδι, το οποίο δυστυχώς εξέπνευσε πριν φθάσει στην Θεσσαλονίκη.
Ο κ. Πουλόπουλος, ιδρυτικό μέλος του Ε.Κ.Π.Α.Ζ. Αίγινας, τονίζει ότι τα στατιστικά στοιχεία των κέντρων περίθαλψης άγριων ζώων, παρέχουν ένα μικρό δείγμα των όσων συμβαίνουν καθώς χιλιάδες άγρια ζώα των οποίων η θήρευση απαγορεύεται πέφτουν νεκρά από κυνηγούς, εντός ή εκτός κυνηγετικής περιόδου. Στην επιστολή προς το δικαστήριο συμπαραστάθηκε στην κατηγορούμενη κ. Χριστοδούλου, παρέχοντας συγκλονιστικά στοιχεία για την ευρύτητα της λαθροθηρίας στη χώρα. Ενδεικτικά για τον Ιανουάριο του 2012 παρέλαβαν συνολικά 34 άγρια ζώα και πτηνά κάθε είδους, από τα οποία πυροβολημένα προστατευόμενα ήταν τα 21.
Η ΑΝΙΜΑ αναφέρει ότι τον Ιανουάριο στο Σταθμό Α' Βοηθειών νοσηλεύονται 70 ζώα (γερακίνες, μπούφοι, κορμοράνοι, βραχοκιρκινέζια και ούτω καθ' εξής).
Το κερκυραϊκό φιλοζωικό σωματείο απεύθυνε επιστολή στην εφημερίδα «Κερκυραϊκά Νέα» κάνοντας έκκληση να πάψουν οι κυνηγοί να πυροβολούν γεράκια και κουκουβάγιες, αφού αυτά δεν τρώγονται .Είναι έγκλημα τόσο υπερήφανα και πανέμορφα πουλιά να ζουν ανάπηρα σαν κότες στα κλουβιά, αντί να πετάνε στον ουρανό ελεύθερα. Και πόσα ακόμα χτυπημένα αργοπεθαίνουν στα χωράφια…
Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ το Νοέμβριο του 2011 δημοσίευσε το περιστατικό δολοφονίας και ακρωτηριασμού μιας αρκούδας στην Καστοριά, δίνοντας λεπτομερή περιγραφή της εγκληματικής χυδαιότητας των δραστών και της υποτιθέμενης «ανωτερότητας» του ανθρώπινου είδους.
Οι ανωτέρω καταγραφές αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα από τα τραυματισμένα άγρια ζώα που φτάνουν στα κέντρα περίθαλψης, τα περισσότερα πεθαίνουν ανήμπορα χωρίς να τα εντοπίσει κανείς.
Οι πολιτισμένες κοινωνίες οφείλουν να καταδεικνύουν τέτοια φαινόμενα βαρβαρότητας και να τα εξαφανίζουν, οποιαδήποτε μορφή ανοχής αποτελεί συνενοχή.
