Μπορεί από τον ορυμαγδό των ημερών γύρω από το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» να έμεινε μόνο η εντύπωση ότι ο Περισσός είναι «εχθρικός» απέναντι στο «κίνημα», όμως το ΚΚΕ δεν ήταν παρά συνεπές προς τις θέσεις του για ρήξη με τα μονοπώλια και την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.
Κι επιπλέον έθετε στο στόχαστρο τη λογική ότι για «όλα φταίνε οι μεσάζοντες», καθώς και ότι το πρόβλημα της ακρίβειας μπορεί να αντιμετωπιστεί συνολικά με τέτοιου είδους κινήσεις.
Με αφορμή την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου την περασμένη Παρασκευή, με την οποία το κόμμα έπαιρνε αποστάσεις κι εστίαζε στην υπερπροβολή από τα ΜΜΕ και τη διαστρέβλωση των πραγματικών αιτίων της ακρίβειας, ξεσηκώθηκε σωρεία αντιδράσεων και επιθέσεων από διάφορες πλευρές.
Έτσι εκτοξεύτηκαν διάφορες κατηγορίες, από το ότι το ΚΚΕ «φοβάται ό,τι δεν ελέγχει» μέχρι και ότι «στηρίζει τους μεσάζοντες»! Αναφορές στην ανακοίνωση, όπως ότι «εξελίσσεται μια νέα ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού με τον κωδικό ‘‘κίνημα της πατάτας’’» καθώς και ότι οι στόχοι προβολής του είναι «ίδιοι με εκείνον της προβολής του λεγόμενου κινήματος των πλατειών», προκάλεσαν αντιδράσεις και από την Αριστερά, η οποία τάχθηκε υπέρ του «κινήματος της πατάτας».
Τελικά το ΚΚΕ αναγκάστηκε να βγάλει δεύτερη ανακοίνωση, με την οποία κάνει λόγο για «προσπάθεια παρερμηνείας» των θέσεών του, εννοώντας ότι στόχος του δεν ήταν η πρωτοβουλία των πατατοπαραγωγών της Πιερίας καθεαυτήν, αλλά η αντίληψη ότι μπορεί η διεύρυνσή της να δώσει συνολική λύση μέσα στις συνθήκες της κρίσης και χωρίς ριζική ανατροπή του συστήματος. «Δεν το υποτιμούμε», έλεγε η Αλέκα Παπαρήγα την Παρασκευή στη ΝΕΤ για το «πείραμα των πατατοπαραγωγών της Πιερίας», όπως το χαρακτήρισε.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά το μόνο που δεν ακούστηκε ήταν το τι λέει τελικά το ΚΚΕ για το θέμα:
Το ΚΚΕ σημειώνει λοιπόν ότι η προβολή του εν λόγω κινήματος είναι «αποπροσανατολιστική» και αποσκοπεί στην εκμετάλλευση της ανάγκης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για φθηνά και ποιοτικά τρόφιμα, τη στιγμή που τα ίδια τα ΜΜΕ που σηκώνουν το θέμα είναι αυτά που στηρίζουν την επίθεση της κυβέρνησης και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στο λαϊκό εισόδημα.
Εν ολίγοις, λέει ο Περισσός, εκτός από τους μεσάζοντες υπάρχει σε εξέλιξη και μια συγκεκριμένη πολιτική φορολογικής εξόντωσης των νοικοκυριών σε συνδυασμό με ακραίες περικοπές εισοδημάτων και δικαιωμάτων, μεταξύ άλλων, σε συνθήκες κυριαρχίας των καρτέλ. Ειδικότερα σημειώνει ότι «η ακρίβεια που πνίγει τη λαϊκή οικογένεια οφείλεται πρώτα και κύρια στην κατακρεούργηση των μισθών, στην ανεργία, στα εξοντωτικά χαράτσια και τη βαριά έμμεση και άμεση φορολογία».
Όσο για το αν μια τέτοια κίνηση επιλύει το πρόβλημα ή έστω ανακουφίζει τα νοικοκυριά, το κόμμα υποστηρίζει ότι ναι μεν «η προσπάθεια του λαού να δώσει λύση σε συνθήκες κρίσης στο πρόβλημα της διατροφής του αποτελεί σημαντικό παράγοντα της πάλης του», όμως οι «μορφές όπως το κίνημα της πατάτας έχουν πολύ περιορισμένες δυνατότητες και δεν λύνουν συνολικά το πρόβλημα».
Κεντρικός σχεδιασμός
Αντικρούοντας και ορισμένα «ντορικά» επιχειρήματα των ημερών, ότι δηλαδή η αγορά μπορεί με τέτοιες κινήσεις να «αυτορρυθμιστεί» και να διασφαλίσει τη λειτουργία του ανταγωνισμού, το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι «οι επιχειρηματίες και τα πολυκαταστήματα, οι έμποροι, έχουν τα μέσα να υποσκάψουν αυτή την προσπάθεια, ακόμα και παραμερίζοντας κάποιους μεσάζοντες, να διατηρήσουν υψηλά τις λιανικές τιμές για τον λαό και χαμηλές τιμές ιδιαίτερα για τους μικρούς παραγωγούς».
Σε συνέντευξή της στη ΝΕΤ η Αλέκα Παπαρήγα επικαλέστηκε, ως προς αυτό, το παράδειγμα των συνεταιρισμών παλιότερα, όπου «πήγαιναν οι έμποροι και έδιναν κάτι παραπάνω στον μεμονωμένο παραγωγό κι έφευγε ο παραγωγός από τον συνεταιρισμό, γιατί σου λέει εμένα με ενδιαφέρει πόσο θα αγοράζεις και δεν έβλεπε – όχι ότι οι συνεταιρισμοί ήταν αγγελούδια, ένα χάλι μαύρο ήταν, εν πάση περιπτώσει ήταν ένας αμυντικός μηχανισμός σε κάποια φάση».
Με άλλα λόγια, κατά τη συλλογιστική του κόμματος, μπορεί αύριο οι μεγαλέμποροι να αγοράσουν την παραγωγή κατά μερικά λεπτά παραπάνω το κιλό, τραβώντας τους παραγωγούς και πάλι εκτός της λογικής της «αυτοοργάνωσης» και κατευθύνοντάς τους και πάλι στο κυρίαρχο σύστημα της διανομής.
Εν τέλει, σύμφωνα με το ΚΚΕ, η κίνηση αυτή ανέδειξε την ανάγκη για κεντρικό σχεδιασμό «σε κάθε φάση της παραγωγικής διαδικασίας και στον τομέα των τροφίμων» από τη «μείωση της τιμής των αγροτικών εφοδίων (…), καταργώντας το καπιταλιστικό κέρδος και μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής, μέχρι τη συλλογή, συγκέντρωση και διάθεση φτηνών και καλών αγροτικών προϊόντων».
Επιπλέον, σημειώνει ότι «ο παραγωγικός αυτός τρόπος δεν μπορεί να εξασφαλιστεί στα πλαίσια της Ε.Ε., η οποία καταστρέφει παραγωγικές δυνατότητες της χώρας».
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
Κι επιπλέον έθετε στο στόχαστρο τη λογική ότι για «όλα φταίνε οι μεσάζοντες», καθώς και ότι το πρόβλημα της ακρίβειας μπορεί να αντιμετωπιστεί συνολικά με τέτοιου είδους κινήσεις.
Με αφορμή την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου την περασμένη Παρασκευή, με την οποία το κόμμα έπαιρνε αποστάσεις κι εστίαζε στην υπερπροβολή από τα ΜΜΕ και τη διαστρέβλωση των πραγματικών αιτίων της ακρίβειας, ξεσηκώθηκε σωρεία αντιδράσεων και επιθέσεων από διάφορες πλευρές.
Έτσι εκτοξεύτηκαν διάφορες κατηγορίες, από το ότι το ΚΚΕ «φοβάται ό,τι δεν ελέγχει» μέχρι και ότι «στηρίζει τους μεσάζοντες»! Αναφορές στην ανακοίνωση, όπως ότι «εξελίσσεται μια νέα ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού με τον κωδικό ‘‘κίνημα της πατάτας’’» καθώς και ότι οι στόχοι προβολής του είναι «ίδιοι με εκείνον της προβολής του λεγόμενου κινήματος των πλατειών», προκάλεσαν αντιδράσεις και από την Αριστερά, η οποία τάχθηκε υπέρ του «κινήματος της πατάτας».
Τελικά το ΚΚΕ αναγκάστηκε να βγάλει δεύτερη ανακοίνωση, με την οποία κάνει λόγο για «προσπάθεια παρερμηνείας» των θέσεών του, εννοώντας ότι στόχος του δεν ήταν η πρωτοβουλία των πατατοπαραγωγών της Πιερίας καθεαυτήν, αλλά η αντίληψη ότι μπορεί η διεύρυνσή της να δώσει συνολική λύση μέσα στις συνθήκες της κρίσης και χωρίς ριζική ανατροπή του συστήματος. «Δεν το υποτιμούμε», έλεγε η Αλέκα Παπαρήγα την Παρασκευή στη ΝΕΤ για το «πείραμα των πατατοπαραγωγών της Πιερίας», όπως το χαρακτήρισε.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά το μόνο που δεν ακούστηκε ήταν το τι λέει τελικά το ΚΚΕ για το θέμα:
Το ΚΚΕ σημειώνει λοιπόν ότι η προβολή του εν λόγω κινήματος είναι «αποπροσανατολιστική» και αποσκοπεί στην εκμετάλλευση της ανάγκης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για φθηνά και ποιοτικά τρόφιμα, τη στιγμή που τα ίδια τα ΜΜΕ που σηκώνουν το θέμα είναι αυτά που στηρίζουν την επίθεση της κυβέρνησης και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στο λαϊκό εισόδημα.
Εν ολίγοις, λέει ο Περισσός, εκτός από τους μεσάζοντες υπάρχει σε εξέλιξη και μια συγκεκριμένη πολιτική φορολογικής εξόντωσης των νοικοκυριών σε συνδυασμό με ακραίες περικοπές εισοδημάτων και δικαιωμάτων, μεταξύ άλλων, σε συνθήκες κυριαρχίας των καρτέλ. Ειδικότερα σημειώνει ότι «η ακρίβεια που πνίγει τη λαϊκή οικογένεια οφείλεται πρώτα και κύρια στην κατακρεούργηση των μισθών, στην ανεργία, στα εξοντωτικά χαράτσια και τη βαριά έμμεση και άμεση φορολογία».
Όσο για το αν μια τέτοια κίνηση επιλύει το πρόβλημα ή έστω ανακουφίζει τα νοικοκυριά, το κόμμα υποστηρίζει ότι ναι μεν «η προσπάθεια του λαού να δώσει λύση σε συνθήκες κρίσης στο πρόβλημα της διατροφής του αποτελεί σημαντικό παράγοντα της πάλης του», όμως οι «μορφές όπως το κίνημα της πατάτας έχουν πολύ περιορισμένες δυνατότητες και δεν λύνουν συνολικά το πρόβλημα».
Κεντρικός σχεδιασμός
Αντικρούοντας και ορισμένα «ντορικά» επιχειρήματα των ημερών, ότι δηλαδή η αγορά μπορεί με τέτοιες κινήσεις να «αυτορρυθμιστεί» και να διασφαλίσει τη λειτουργία του ανταγωνισμού, το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι «οι επιχειρηματίες και τα πολυκαταστήματα, οι έμποροι, έχουν τα μέσα να υποσκάψουν αυτή την προσπάθεια, ακόμα και παραμερίζοντας κάποιους μεσάζοντες, να διατηρήσουν υψηλά τις λιανικές τιμές για τον λαό και χαμηλές τιμές ιδιαίτερα για τους μικρούς παραγωγούς».
Σε συνέντευξή της στη ΝΕΤ η Αλέκα Παπαρήγα επικαλέστηκε, ως προς αυτό, το παράδειγμα των συνεταιρισμών παλιότερα, όπου «πήγαιναν οι έμποροι και έδιναν κάτι παραπάνω στον μεμονωμένο παραγωγό κι έφευγε ο παραγωγός από τον συνεταιρισμό, γιατί σου λέει εμένα με ενδιαφέρει πόσο θα αγοράζεις και δεν έβλεπε – όχι ότι οι συνεταιρισμοί ήταν αγγελούδια, ένα χάλι μαύρο ήταν, εν πάση περιπτώσει ήταν ένας αμυντικός μηχανισμός σε κάποια φάση».
Με άλλα λόγια, κατά τη συλλογιστική του κόμματος, μπορεί αύριο οι μεγαλέμποροι να αγοράσουν την παραγωγή κατά μερικά λεπτά παραπάνω το κιλό, τραβώντας τους παραγωγούς και πάλι εκτός της λογικής της «αυτοοργάνωσης» και κατευθύνοντάς τους και πάλι στο κυρίαρχο σύστημα της διανομής.
Εν τέλει, σύμφωνα με το ΚΚΕ, η κίνηση αυτή ανέδειξε την ανάγκη για κεντρικό σχεδιασμό «σε κάθε φάση της παραγωγικής διαδικασίας και στον τομέα των τροφίμων» από τη «μείωση της τιμής των αγροτικών εφοδίων (…), καταργώντας το καπιταλιστικό κέρδος και μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής, μέχρι τη συλλογή, συγκέντρωση και διάθεση φτηνών και καλών αγροτικών προϊόντων».
Επιπλέον, σημειώνει ότι «ο παραγωγικός αυτός τρόπος δεν μπορεί να εξασφαλιστεί στα πλαίσια της Ε.Ε., η οποία καταστρέφει παραγωγικές δυνατότητες της χώρας».
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
