ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!

Εγκληματική η ευθύνη των πολιτικών για τη λειψανδρία στις Ένοπλες Δυνάμεις Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια η κατάσταση στον τομέα της αμυντικής πολιτικής προσέλαβε τέτοιες διαστάσεις, που σε κάθε άλλη χώρα του κόσμου η ανεπάρκεια όλων των πολιτικών που πέρασαν από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα είχε αποτελέσει αντικείμενο πολλών Εξεταστικών Επιτροπών. Την ανυπαρξία συγκροτημένης αμυντικής πολιτικής, την οποία... έχει επισημάνει εδώ και χρόνια ο συντάκτης του παρόντος με επαρκή τεκμηρίωση, επιβεβαίωσε και ο νυν υπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος κατά την ομιλία του στη Βουλή, επ' ευκαιρία των προγραμματικών δηλώσεων της παρούσης κυβερνήσεως (16/11/2011), ανεφέρθη στον τομέα της αρμοδιότητάς του, προβάλλοντας -και αυτός- μόνο το θέμα των αμυντικών δαπανών. Το ύψος των αμυντικών δαπανών έχει, βέβαια, τεράστια σημασία για την άμυνα κάθε χώρας και είναι ένα θέμα στο οποίο έχει αναφερθεί πλειστάκις ο συντάκτης του παρόντος, ιδίως στην περίοδο που διανύουμε. Και τούτο διότι οι περικοπές που επέφερε ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατά την περίοδο της δίχρονης θητείας του στο ΥΠΕΘΑ ήταν τέτοιας εκτάσεως, που, χωρίς υπερβολή, οδήγησαν τον αμυντικό μηχανισμό της χώρας στα πρόθυρα της διαλύσεως. Οι αμυντικές δαπάνες είναι, όμως, η μία αιτία της σημερινής καταστάσεως της άμυνας της χώρας. Διότι η άλλη βασική παράμετρος για τη δημιουργία αξιόπιστου αμυντικού μηχανισμού είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Και εδώ οι πολιτικές ηγεσίες του ΥΠΕΘΑ των τελευταίων δέκα ετών, του Ευάγγελου Βενιζέλου περιλαμβανομένου, τα κατάφεραν εξίσου «καλά». Ο λόγος, φυσικά, για τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας, η οποία την περίοδο αυτή προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί, εάν ερωτήσει κανείς σήμερα ποια είναι τα μέτρα που θα μπορούσαν να ληφθούν -υπό τις παρούσες συνθήκες- για την ενίσχυση του παραπαίοντος αμυντικού μηχανισμού της χώρας, η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι η άμεση αύξηση της διάρκειας της θητείας, διότι είναι το μόνο μέσο ενισχύσεως της άμυνας χωρίς κόστος. Οι συνεχείς και αυθαίρετες μειώσεις της από ανεύθυνους πολιτικούς οδήγησαν στη γνωστή κατάσταση της λειψανδρίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, η οποία αποτελεί παθογένεια ίσης τουλάχιστον σημασίας με την καταστρεπτική υποχρηματοδότηση. Αμυντική ισχύς και θητεία Με υπόθεση εργασίας ότι η ευθύνη κάθε υπουργού Άμυνας είναι, αν όχι η ενίσχυση, τουλάχιστον η διατήρηση της αμυντικής ισχύος της χώρας, είναι χρήσιμο να δει κανείς τι έκαναν όσοι πέρασαν από τη θέση αυτή τα τελευταία δώδεκα περίπου χρόνια, με τη διάρκεια της θητείας από 18 μήνες [Σ.Σ.: χρόνος που επέτρεπε την ολοκλήρωση όλων των προβλεπόμενων κύκλων εκπαιδεύσεως] να κατεβαίνει διαδοχικώς στους 15, μετά στους 12 και τέλος στους 9 μήνες. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των αποφάσεων για μείωση της θητείας ήταν η παντελής έλλειψη μελέτης ή προτάσεων και σύμφωνης γνώμης της στρατιωτικής ηγεσίας αλλά και η ψηφοθηρία. Η μείωση της θητείας, όμως, δεν επέφερε τα προσδοκώμενα πολιτικά οφέλη - όλες οι κυβερνήσεις που την αποφάσισαν ηττήθηκαν στις επόμενες εκλογές... Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι να δει κανείς το σκεπτικό που επικαλέσθηκαν οι διάφοροι υπουργοί Άμυνας για να δικαιολογήσουν την απόφασή τους, ποια ήταν η θέση των αντιπάλων τους όταν ήταν στην αντιπολίτευση και ποια όταν αργότερα τους διαδέχθηκαν στην εξουσία. Όταν στις αρχές της περασμένης δεκαετίας ο Γιάννος Παπαντωνίου περιέκοψε όλως αιφνιδίως, αυθαίρετα και χωρίς καμία μελέτη τη θητεία στους 12 μήνες, δικαιολόγησε την απόφασή του με τη σχεδιαζόμενη πρόσληψη και άλλων επαγγελματιών οπλιτών –λόγω της μειούμενης αποδόσεως των κλάσεων- και με τα σχέδιά του για τη δημιουργία ενός «μικρότερου αλλά σύγχρονου, ταχυκίνητου, ευέλικτου και καλά εξοπλισμένου ημιεπαγγελματικού στρατού». Ο συντάκτης του παρόντος είχε προβλέψει ότι, αντί ο στρατός να γίνει μικρότερος αλλά ταχυκίνητος και ευέλικτος κ.λπ., θα γίνει απλώς μικρότερος, όπερ, φυσικά, και εγένετο. Πολιτική αντιπαράθεση Μερικά χρόνια αργότερα ο διάδοχος του, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, σε απάντησή του σε ερώτηση βουλευτών της αντιπολιτεύσεως (30/12/2008) σχετικά με τις προθέσεις του για μείωση της θητείας -που είχε διαψεύσει επανειλημμένως-, είχε επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους, ισχυριζόμενος ότι: «Αντίθετα, είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος αντιμετώπισης του χρόνου θητείας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, κατά τέτοιο τρόπο ώστε το διάστημα από το 2001 έως το 2003 να μειωθεί η θητεία κατά 6 και 9 μήνες, χωρίς να έχουν εξετασθεί ή υλοποιηθεί εναλλακτικές λύσεις κάλυψης των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό που δημιουργήθηκαν και χωρίς να ληφθούν υπόψη η συνεχώς μειούμενη απόδοση των κλάσεων και η επακόλουθη μείωση του αριθμού των οπλιτών». [Σ.Σ.: Με την οροφή της δυνάμεως του στρατού σε καιρό ειρήνης να έχει καθορισθεί στο ελάχιστο όριο των 93.500 ατόμων, η παρατακτική δύναμη ήταν τότε κάτω από 80.000. Σήμερα είναι ακόμη πιο κάτω.] Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, αγνοώντας τα ίδια του τα λόγια και εν αγνοία της στρατιωτικής ηγεσίας και αυτός, έκανε ακριβώς αυτό για το οποίο κατηγορούσε τον Γιάννο Παπαντωνίου: Περιέκοψε τη θητεία κατά 3 ακόμη μήνες, μειώνοντάς τη στους 9, κάτω ακόμη και από το ελάχιστο απαιτούμενο όριο για την επαρκή εκπαίδευση των οπλιτών και την παραγωγή κάπως εκπαιδευμένης εφεδρείας. [Σ.Σ.: Περικοπή κάθε μήνα της θητείας συνεπάγεται μείωση του στρατού κατά περίπου 4.000-4.500 άνδρες, ήτοι με την απόφαση αυτή δημιουργήθηκε ένα περαιτέρω κενό 13.000 περίπου ανδρών!] Η αιτιολογία της αποφάσεώς του ήταν πιο ευρηματική από του Γιάννου Παπαντωνίου. Συγκεκριμένως, δήλωσε ότι οι παράγοντες που καθιστούν δυνατή τη μείωση της θητείας είναι η αύξηση του αριθμού των επαγγελματιών οπλιτών -που φυσικά ουδέποτε προσελήφθησαν-, η χρήση της Πληροφορικής -ποιος ξέρει τι εννοούσε με αυτό...-, η νέα χωροθέτηση των στρατοπέδων και το μέτρο της ηλεκτρονικής φυλάξεως αυτών - αντιλαμβανόταν την αποστολή των στρατιωτών μόνο σε καθήκοντα σκοπού; Τα τεράστια προβλήματα από τη νέα αυτή μείωση προσωπικού, που έγιναν ιδιαίτερα έντονα το 2010, δεν απασχόλησαν τον ασχολούμενο με θέματα... υψηλής στρατηγικής Ευάγγελο Βενιζέλο, παρά τις εισηγήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας για αύξηση στους 15 μήνες. Απασχόλησαν, όμως, ή, μάλλον, έτσι νομίσαμε όλοι προς στιγμήν, το διάδοχο του, Πάνο Μπεγλίτη, ο οποίος, αφού κατήγγειλε ως λάθος -πολύ ορθώς- την απόφαση του Ευάγγελου Μεϊμαράκη, λέγοντας τον Αύγουστο του 2011 ότι «οι πραγματικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων τέθηκαν στην υπηρεσία του συγκυριακού εντυπωσιασμού και της κομματικής εκμετάλλευσης», προσθέτοντας πως «οφείλουμε να χειρισθούμε το θέμα της θητείας με σοβαρότητα και ειλικρίνεια, έξω από λογικές πολιτικού οφέλους και κόστους». Μία εβδομάδα αργότερα κι ενώ όλοι πίστευαν ότι οι πρώτες του δηλώσεις θα οδηγούσαν σε αύξηση της θητείας, ο ίδιος χαρακτήρισε το μέχρι τότε θεωρούμενο ως βέβαιο αυτό ενδεχόμενο ως «σενάρια οφειλόμενα σε μονόπλευρη ερμηνεία των ΜΜΕ»... Οικονομική κρίση και «μελέτες» Στις 4 Δεκεμβρίου του 2011, κατά τη συζήτηση στη Βουλή του προϋπολογισμού του 2012, ο νυν υπουργός Άμυνας, Δημήτρης Αβραμόπουλος -με τις φήμες και τις πληροφορίες για την ανάγκη αυξήσεως της θητείας να έχουν ενταθεί-, ανεφέρθη και αυτός στο θέμα της θητείας, αλλά κοιτάξτε με ποιο πνεύμα: «Η οικονομική κρίση προκαλεί προβληματισμούς στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων για πιθανή αύξηση της θητείας. Δεν θεωρώ ότι οι νέοι της χώρας, που πλήττονται πρώτοι από την ανεργία, θα πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα (!) μιας αποτυχημένης πολιτικής». Δηλαδή, η υποχρέωση κάθε Έλληνα πολίτη, που, κατά το Σύνταγμα, πρέπει να υπηρετεί στις Ένοπλες Δυνάμεις, για 24 μάλιστα μήνες, όπως και ο σχετικός νόμος ορίζει, επιτρέποντας απλώς στον αρμόδιο υπουργό να καθορίζει εκάστοτε τη διάρκειά της, θεωρείται ως ότι οι στρατευόμενοι «πληρώνουν τα σπασμένα». Στο διά ταύτα, πάντως, επανήλθε στον ίδιο λόγο του στο θέμα της θητείας, κατά το γνωστό τρόπο των πολιτικών, που, μη θέλοντας να πάρουν το κόστος μιας αποφάσεως, παραπέμπουν το θέμα σε μελέτη: «Θα ζητήσω από τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων και τους αρχηγούς των τριών Κλάδων να υποβάλουν μελέτες και εκτιμήσεις, ώστε οι όποιες αποφάσεις ληφθούν να είναι έγκαιρες»(;). Ένα μήνα αργότερα, στις αρχές Ιανουαρίου του 2012, οι πληροφορίες και οι φήμες για επικείμενη αύξηση της θητείας στους 12 μήνες εμφανίστηκαν και στον Τύπο, με την αύξησή της κατά 3 μήνες να θεωρείται βέβαιη από αρκετές εφημερίδες. Αντί να απαντήσει σε αυτές, ο ΥΕΘΑ απάντησε -απευθείας στην πηγή- στο «Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων», με μήνυμα που εστάλη μέσω του γραφείου του: «Μην ακούτε αυτά που λέγονται και γράφονται. Το θέμα της θητείας είναι υπό μελέτη και καμία αύξηση της θητείας δεν έχει αποφασιστεί». Η μελέτη, βέβαια, ήταν έτοιμη από πέρσι -προέβλεπε αύξηση της θητείας στους 15 μήνες- και είχε γίνει από την προηγούμενη ηγεσία του στρατεύματος, αλλά, αυτό έλειπε, ο νυν ΥΕΘΑ να πιαστεί κορόιδο και να λάβει αυτός την απόφαση για αύξηση της θητείας, όταν άλλοι υπουργοί Άμυνας πριν από αυτόν δεν το έκαναν και άλλοι τη μείωναν! Την ίδια... αποφασιστικότητα επέδειξε και στο θέμα των εξοπλισμών, τονίζοντας κατηγορηματικά προ ημερών ότι εφέτος δεν πρόκειται να γίνει καμία απολύτως σύμβαση για νέους εξοπλισμούς - ούτε καν για τα θρυλικά πλέον πυρομαχικά των νέων αρμάτων Leopard 2, αξίας λίγων εκατομμυρίων ευρώ... http://staratalogia.blogspot.com/