 |
Το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή ο δημοφιλής ηθοποιός, Βασίλης Τσιβιλίκας. Στις 15:00 το μεσημέρι της Παρασκευής (2/3) και από το νεκροταφείο Αμαρουσίου, οικείοι, συνάδελφοι και φίλοι θα αποχαιρετήσουν τον ηθοποιό.
Όπως είπε η διευθύντρια του νοσοκομείου, Όλγα Οικονόμου, μιλώντας στο Mega: «Ο Βασίλης Τσιβιλίκας διεκομίσθη νεκρός. Απ΄ ότι έχω πληροφορηθεί είχε έντονο θωρακικό άλγος και οι διασώστες του ΕΚΑΒ προσπάθησαν να τον ανανήψουν αλλά δυστυχώς δεν ευόδωσε η προσπάθεια αυτή».
Βασίλης Τσιβιλίκας ένας κωμικός που ξεχώρισε με την πορεία του. Ένας άνθρωπος με ήθος που στήριζε νέους ηθοποιούς. Ένας σταρ της εποχής του που ποτέ δεν διεκδίκησε δάφνες αλλά πάντα βάδιζε αργά αλλά σταθερά στα μονοπάτια της τέχνης, στα μονοπάτια της ενημέρωσης.
Γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν το μοναδικό αγόρι της οικογένειάς του. Ο μεγαλύτερος από τις δύο αδελφές του έμαθε να τις προστατεύει και να τις στηρίζει σ΄ολόκληρη τη ζωή του. Ο πατέρας του ήταν καταστηματάρχης και τους είχε εξασφαλίσει μία άνετη ζωή.
Φοίτησε στο κολέγιο της Θεσσαλονίκης. Εκεί οι καθηγητές του πρώτοι διέκριναν το υποκριτικό του ταλέντο και τον έπεισαν να ασχοληθεί με την ηθοποιία στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του πέρασε στην Αγγλική φιλολογία, την οποία όμως εγκατέλειψε γιατί το μικρόβιο της υποκριτικής είχε μπει βαθιά μέσα του. Κατέβηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε επαγγελματικά με την ηθοποιία. Προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να μπει στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, σπούδασε τελικά στη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη.
Πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η δικαίωση. Ο Κάρολος Κουν τον κάλεσε στο Θέατρο Τέχνης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 70 κάνει στροφή στην καριέρα του και ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση που έγινε και ο μεγάλος του έρωτας και την υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το 1970 εμφανίζεται ως Τζόνι στη θρυλική «Η θεία μου η χίπισσα» του Αλέκου Σακελλάριου. Για τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες υπηρέτησε με ήθος και αξιοπρέπεια το είδος που λάτρεψε την επιθεώρηση.
Για έναν σημαντικό και ευγενικό άνθρωπο, έναν εργάτη του ελληνικού θεάτρου κάνουν λόγο στο ΑΜΠΕ, οι συνάδελφοι του ηθοποιού Βασίλη Τσιβιλίκα που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα.
Γιώργος Κωνσταντίνου:
«Ήταν κεραυνός εν αιθρία, είμαι συγκλονισμένος, δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο ήταν ένας άνθρωπος υγιέστατος. Δούλεψα μαζί του τα τελευταία 4 χρόνια.
Ήταν ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θαύμαζα για το κουράγιο, τη δύναμη και τα πιστεύω του, τα οποία τα υποστήριζε πάρα πολύ. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν ένας άνθρωπος "ταμένος" στο θέατρο, ήταν όλη του η ζωή. Λυπάμαι γιατί πραγματικά για εμάς είναι μια μεγάλη απώλεια».
Γιώργος Παρτσαλάκης:
«Το περσινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο και το τελευταίο που κάναμε μαζί, παίξαμε στη «Λυσιστράτη». Εγώ έκανα τον ρόλο του Κινησία και εκείνος της Ειρήνης. Πέρασα συγκλονιστικά. Ήταν άνθρωπος με κουλτούρα, μορφωμένος, με πολύ χιούμορ, γνώστης του θεάτρου, με ανθρωπιά. Ο Βασίλης και η γενιά του υπήρξαν στηρίγματα για τους νέους ανθρώπους. Είχαμε και κάτι άλλο κοινό. Είχαμε τελειώσει και οι δύο τη Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Και ο Κατσέλης μάς δίδασκε πρωτίστως να είμαστε συνάδελφοι και εκτός σκηνής. Ο Βασίλης είχε ήθος και πάνω και κάτω από τη σκηνή.»
Σπύρος Μπιμπίλας:
«'Ηταν ένας πολύ σημαντικός και ευγενικός άνθρωπος, δραστήριος και πάντα αισιόδοξος για το μέλλον. Αγαπούσε πάρα πολύ τους νέους ανθρώπους, εργάτης του θεάτρου και κύριος με Κ κεφαλαίο. Εχω συγκλονιστεί γιατί ήταν τόσο αναπάντεχος ο χαμός του, ήταν δραστήριος και μες στα πράγματα. Αν και δεν είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε ποτέ, γνωριζόμασταν πάρα πολύ καλά και η επαφή μας ήταν πολύ συχνή. Ο θάνατος του ήταν ένα ξαφνικό γεγονός το οποίο μας έχει όλους σοκάρει».
Υπουργείο Πολιτισμού:
«Ο Βασίλης Τσιβιλίκας, υπηρέτησε επί μακρόν με συνέπεια και ήθος τη θεατρική τέχνη και αγαπήθηκε ιδιαίτερα απ' το κοινό».
Όπως είπε η διευθύντρια του νοσοκομείου, Όλγα Οικονόμου, μιλώντας στο Mega: «Ο Βασίλης Τσιβιλίκας διεκομίσθη νεκρός. Απ΄ ότι έχω πληροφορηθεί είχε έντονο θωρακικό άλγος και οι διασώστες του ΕΚΑΒ προσπάθησαν να τον ανανήψουν αλλά δυστυχώς δεν ευόδωσε η προσπάθεια αυτή».
Βασίλης Τσιβιλίκας ένας κωμικός που ξεχώρισε με την πορεία του. Ένας άνθρωπος με ήθος που στήριζε νέους ηθοποιούς. Ένας σταρ της εποχής του που ποτέ δεν διεκδίκησε δάφνες αλλά πάντα βάδιζε αργά αλλά σταθερά στα μονοπάτια της τέχνης, στα μονοπάτια της ενημέρωσης.
Γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν το μοναδικό αγόρι της οικογένειάς του. Ο μεγαλύτερος από τις δύο αδελφές του έμαθε να τις προστατεύει και να τις στηρίζει σ΄ολόκληρη τη ζωή του. Ο πατέρας του ήταν καταστηματάρχης και τους είχε εξασφαλίσει μία άνετη ζωή.
Φοίτησε στο κολέγιο της Θεσσαλονίκης. Εκεί οι καθηγητές του πρώτοι διέκριναν το υποκριτικό του ταλέντο και τον έπεισαν να ασχοληθεί με την ηθοποιία στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του πέρασε στην Αγγλική φιλολογία, την οποία όμως εγκατέλειψε γιατί το μικρόβιο της υποκριτικής είχε μπει βαθιά μέσα του. Κατέβηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε επαγγελματικά με την ηθοποιία. Προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να μπει στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, σπούδασε τελικά στη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη.
Πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η δικαίωση. Ο Κάρολος Κουν τον κάλεσε στο Θέατρο Τέχνης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 70 κάνει στροφή στην καριέρα του και ξεκινά να ασχολείται με την επιθεώρηση που έγινε και ο μεγάλος του έρωτας και την υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το 1970 εμφανίζεται ως Τζόνι στη θρυλική «Η θεία μου η χίπισσα» του Αλέκου Σακελλάριου. Για τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες υπηρέτησε με ήθος και αξιοπρέπεια το είδος που λάτρεψε την επιθεώρηση.
Για έναν σημαντικό και ευγενικό άνθρωπο, έναν εργάτη του ελληνικού θεάτρου κάνουν λόγο στο ΑΜΠΕ, οι συνάδελφοι του ηθοποιού Βασίλη Τσιβιλίκα που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα.
Γιώργος Κωνσταντίνου:
«Ήταν κεραυνός εν αιθρία, είμαι συγκλονισμένος, δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο ήταν ένας άνθρωπος υγιέστατος. Δούλεψα μαζί του τα τελευταία 4 χρόνια.
Ήταν ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θαύμαζα για το κουράγιο, τη δύναμη και τα πιστεύω του, τα οποία τα υποστήριζε πάρα πολύ. Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν ένας άνθρωπος "ταμένος" στο θέατρο, ήταν όλη του η ζωή. Λυπάμαι γιατί πραγματικά για εμάς είναι μια μεγάλη απώλεια».
Γιώργος Παρτσαλάκης:
«Το περσινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο και το τελευταίο που κάναμε μαζί, παίξαμε στη «Λυσιστράτη». Εγώ έκανα τον ρόλο του Κινησία και εκείνος της Ειρήνης. Πέρασα συγκλονιστικά. Ήταν άνθρωπος με κουλτούρα, μορφωμένος, με πολύ χιούμορ, γνώστης του θεάτρου, με ανθρωπιά. Ο Βασίλης και η γενιά του υπήρξαν στηρίγματα για τους νέους ανθρώπους. Είχαμε και κάτι άλλο κοινό. Είχαμε τελειώσει και οι δύο τη Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Και ο Κατσέλης μάς δίδασκε πρωτίστως να είμαστε συνάδελφοι και εκτός σκηνής. Ο Βασίλης είχε ήθος και πάνω και κάτω από τη σκηνή.»
Σπύρος Μπιμπίλας:
«'Ηταν ένας πολύ σημαντικός και ευγενικός άνθρωπος, δραστήριος και πάντα αισιόδοξος για το μέλλον. Αγαπούσε πάρα πολύ τους νέους ανθρώπους, εργάτης του θεάτρου και κύριος με Κ κεφαλαίο. Εχω συγκλονιστεί γιατί ήταν τόσο αναπάντεχος ο χαμός του, ήταν δραστήριος και μες στα πράγματα. Αν και δεν είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε ποτέ, γνωριζόμασταν πάρα πολύ καλά και η επαφή μας ήταν πολύ συχνή. Ο θάνατος του ήταν ένα ξαφνικό γεγονός το οποίο μας έχει όλους σοκάρει».
Υπουργείο Πολιτισμού:
«Ο Βασίλης Τσιβιλίκας, υπηρέτησε επί μακρόν με συνέπεια και ήθος τη θεατρική τέχνη και αγαπήθηκε ιδιαίτερα απ' το κοινό».
real.gr
