 |
Η
εικόνα που έχει μια γυναίκα για το σώμα της και η επιθυμία της να
αδυνατίσει πηγάζουν κυρίως από το γενετικό προφίλ της και δευτερευόντως
από τις κοινωνικές επιρροές, αναφέρουν επιστήμονες από το Πολιτειακό
Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (MSU).
Όπως ανακάλυψαν, ο «γενετικός προγραμματισμός» ευθύνεται κατά το ήμισυ σχεδόν για την επιθυμία μας να αδυνατίσουμε – ένα εύρημα που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί πολλές γυναίκες είναι «κολλημένες» με τη δίαιτα και επιρρεπείς στις διατροφικές διαταραχές.
Τα νέα ευρήματα θέτουν υπό αμφισβήτηση την άποψη ότι οι νεαρές γυναίκες βρίσκονται υπό συνεχή πίεση για να αποκτήσουν το τέλειο σώμα, εξαιτίας των προτύπων που προβάλλονται σε τηλεοράσεις, περιοδικά και κάθε είδους μέσου μαζικής ενημέρωσης.
Η μελέτη διεξήχθη σε ζεύγη διδύμων, άλλοι εκ των οποίων ήταν πανομοιότυποι (μονοωογενείς) και άλλοι όχι.
Το ιδεώδες της λεπτότητας
«Όλοι βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από μηνύματα που εκθειάζουν τις αρετές του αδύνατου σώματος, αλλά παραδόξως μόνον λίγες γυναίκες αναπτύσσουν αυτό που αποκαλούμε εσωτερίκευση του ιδεώδους της λεπτότητας», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Τζέσικα Σουϊσμαν.
«Ορμώμενοι από αυτή την αντίληψη, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να υπάρχουν γενετικοί παράγοντες οι οποίοι καθιστούν κάποιες γυναίκες πιο ευάλωτες σε αυτή την εσωτερίκευση. Η μελέτη μας διεξήχθη για να διαπιστώσουμε εάν ευσταθεί η θεωρία μας».
Το ιδεώδες της λεπτότητας είναι η αντίληψη πως το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι λεπτό, θηλυκό, με στενή μέση και λιγοστό σωματικό λίπος.
Το μέγεθος που αντιστοιχεί σε αυτό το ιδεώδες σώμα ολοένα μικραίνει και έχει πλέον φτάσει στο «sizezero» ή «μέγεθος μηδέν» (είναι το μέγεθος που πρέπει να έχουν τα γυναικεία ρούχα, βάσει του ιδεώδους της λεπτότητας).
Η εσωτερίκευση του ιδεώδους αυτού σημαίνει ότι μια γυναίκα είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να αποκτήσει το σώμα των ονείρων της – και σε τέτοια περίπτωση, καραδοκούν οι διατροφικές διαταραχές, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η νευρογενής ανορεξία, η βουλιμία και η πολυφαγία.
Μελέτη σε διδύμους
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην «Διεθνή Επιθεώρηση Διατροφικών Διαταραχών» (IJED), βασίσθηκε σε περισσότερα από 300 θήλεα ζεύγη διδύμων, ηλικίας 12 έως 22 ετών.
Οι ερευνητές κατέγραψαν κατά πόσον ήθελαν οι δίδυμες να μοιάσουν στους διασήμους που έβλεπαν σε ταινίες, τηλεόραση και περιοδικά, για να υπολογίσουν το επίπεδο του ιδεώδους της λεπτότητας που είχαν.
Στη συνέχεια, συνέκριναν τις πανομοιότυπες δίδυμες (όλα τα γονίδιά τους είναι τα ίδια) με τις μη πανομοιότυπες (μόνο το 50% των γονιδίων τους είναι κοινά, όπως συμβαίνει με όλα τα αδέλφια).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι πανομοιότυπες δίδυμες είχαν εγγύτερα επίπεδα ιδεώδους της λεπτότητας – γεγονός που σημαίνει ότι στη διαμόρφωσή του παίζουν σημαντικό ρόλο τα γονίδιά τους.
Πρακτικά, το εύρημα σημαίνει ότι οι πιο διάσημες πανομοιότυπες δίδυμες, οι αμερικανίδες ηθοποιοί Άσλεϋ και Μέρι Κέιτ Όλσεν, είναι πιθανότερο να έχουν παραπλήσιες απόψεις όσον αφορά την εικόνα που έχουν για το σώμα τους και τη διατροφή.
Αυτές οι απόψεις, όμως, δεν είναι κατ’ ανάγκην ίδιες με αυτές που έχει η νεώτερη αδελφή τους, η Ελίζαμπεθ, η οποία επίσης είναι ηθοποιός.
Κατά 43% θέμα γονιδίων
Περαιτέρω ανάλυση των στοιχείων έδειξε πως οι απόψεις που είχαν οι δίδυμες της μελέτης για το σώμα τους, καθοριζόταν σε ποσοστό 43% από τα γονίδιά τους.
Όσον αφορά τις περιβαλλοντικές (κοινωνικές) επιρροές, αυτές απεδείχθη ότι έπαιζαν ρόλο – αλλά όχι αυτόν που μέχρι τώρα νομίζαμε.
Στην πραγματικότητα, σημαντικές δεν ήταν οι κοινές επιρροές όπως θα περίμενε κανείς (λ.χ. το να βλέπουν μαζί οι δίδυμες περιοδικά μόδας, ταινίες κ.τ.λ.), αλλά οι διαφορετικές επιρροές (λ.χ. το να ασχολείται μόνο η μία δίδυμη με την μόδα, το να έχει μόνο η μία φίλους «κολλημένους» με το σωματικό βάρος κ.τ.λ.).
«Μας εξέπληξε το γεγονός ότι οι κοινοί παράγοντες του περιβάλλοντος – όπως η έκθεση στα ίδια μέσα μαζικής ενημέρωσης – δεν ασκούν τόσο μεγάλη επίδραση, όσο νομίζαμε», παραδέχθηκε η δρ Σουϊσμαν.
«Αντιθέτως, οι μη κοινοί παράγοντες, αυτοί που διαφοροποιούσαν δηλαδή τις δίδυμες της μελέτης μας, ήταν αυτοί με την μεγαλύτερη επίδραση».
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «τελικά, οι κοινωνικοί παράγοντες που νομίζαμε ότι ευθύνονται για την εσωτερίκευση του ιδεώδους της λεπτότητας δεν είναι εξίσου σημαντικοί με τον γενετικό κίνδυνο», είπε.
Πηγή: tanea.gr
Όπως ανακάλυψαν, ο «γενετικός προγραμματισμός» ευθύνεται κατά το ήμισυ σχεδόν για την επιθυμία μας να αδυνατίσουμε – ένα εύρημα που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί πολλές γυναίκες είναι «κολλημένες» με τη δίαιτα και επιρρεπείς στις διατροφικές διαταραχές.
Τα νέα ευρήματα θέτουν υπό αμφισβήτηση την άποψη ότι οι νεαρές γυναίκες βρίσκονται υπό συνεχή πίεση για να αποκτήσουν το τέλειο σώμα, εξαιτίας των προτύπων που προβάλλονται σε τηλεοράσεις, περιοδικά και κάθε είδους μέσου μαζικής ενημέρωσης.
Η μελέτη διεξήχθη σε ζεύγη διδύμων, άλλοι εκ των οποίων ήταν πανομοιότυποι (μονοωογενείς) και άλλοι όχι.
Το ιδεώδες της λεπτότητας
«Όλοι βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από μηνύματα που εκθειάζουν τις αρετές του αδύνατου σώματος, αλλά παραδόξως μόνον λίγες γυναίκες αναπτύσσουν αυτό που αποκαλούμε εσωτερίκευση του ιδεώδους της λεπτότητας», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Τζέσικα Σουϊσμαν.
«Ορμώμενοι από αυτή την αντίληψη, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να υπάρχουν γενετικοί παράγοντες οι οποίοι καθιστούν κάποιες γυναίκες πιο ευάλωτες σε αυτή την εσωτερίκευση. Η μελέτη μας διεξήχθη για να διαπιστώσουμε εάν ευσταθεί η θεωρία μας».
Το ιδεώδες της λεπτότητας είναι η αντίληψη πως το γυναικείο σώμα πρέπει να είναι λεπτό, θηλυκό, με στενή μέση και λιγοστό σωματικό λίπος.
Το μέγεθος που αντιστοιχεί σε αυτό το ιδεώδες σώμα ολοένα μικραίνει και έχει πλέον φτάσει στο «sizezero» ή «μέγεθος μηδέν» (είναι το μέγεθος που πρέπει να έχουν τα γυναικεία ρούχα, βάσει του ιδεώδους της λεπτότητας).
Η εσωτερίκευση του ιδεώδους αυτού σημαίνει ότι μια γυναίκα είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να αποκτήσει το σώμα των ονείρων της – και σε τέτοια περίπτωση, καραδοκούν οι διατροφικές διαταραχές, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η νευρογενής ανορεξία, η βουλιμία και η πολυφαγία.
Μελέτη σε διδύμους
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην «Διεθνή Επιθεώρηση Διατροφικών Διαταραχών» (IJED), βασίσθηκε σε περισσότερα από 300 θήλεα ζεύγη διδύμων, ηλικίας 12 έως 22 ετών.
Οι ερευνητές κατέγραψαν κατά πόσον ήθελαν οι δίδυμες να μοιάσουν στους διασήμους που έβλεπαν σε ταινίες, τηλεόραση και περιοδικά, για να υπολογίσουν το επίπεδο του ιδεώδους της λεπτότητας που είχαν.
Στη συνέχεια, συνέκριναν τις πανομοιότυπες δίδυμες (όλα τα γονίδιά τους είναι τα ίδια) με τις μη πανομοιότυπες (μόνο το 50% των γονιδίων τους είναι κοινά, όπως συμβαίνει με όλα τα αδέλφια).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι πανομοιότυπες δίδυμες είχαν εγγύτερα επίπεδα ιδεώδους της λεπτότητας – γεγονός που σημαίνει ότι στη διαμόρφωσή του παίζουν σημαντικό ρόλο τα γονίδιά τους.
Πρακτικά, το εύρημα σημαίνει ότι οι πιο διάσημες πανομοιότυπες δίδυμες, οι αμερικανίδες ηθοποιοί Άσλεϋ και Μέρι Κέιτ Όλσεν, είναι πιθανότερο να έχουν παραπλήσιες απόψεις όσον αφορά την εικόνα που έχουν για το σώμα τους και τη διατροφή.
Αυτές οι απόψεις, όμως, δεν είναι κατ’ ανάγκην ίδιες με αυτές που έχει η νεώτερη αδελφή τους, η Ελίζαμπεθ, η οποία επίσης είναι ηθοποιός.
Κατά 43% θέμα γονιδίων
Περαιτέρω ανάλυση των στοιχείων έδειξε πως οι απόψεις που είχαν οι δίδυμες της μελέτης για το σώμα τους, καθοριζόταν σε ποσοστό 43% από τα γονίδιά τους.
Όσον αφορά τις περιβαλλοντικές (κοινωνικές) επιρροές, αυτές απεδείχθη ότι έπαιζαν ρόλο – αλλά όχι αυτόν που μέχρι τώρα νομίζαμε.
Στην πραγματικότητα, σημαντικές δεν ήταν οι κοινές επιρροές όπως θα περίμενε κανείς (λ.χ. το να βλέπουν μαζί οι δίδυμες περιοδικά μόδας, ταινίες κ.τ.λ.), αλλά οι διαφορετικές επιρροές (λ.χ. το να ασχολείται μόνο η μία δίδυμη με την μόδα, το να έχει μόνο η μία φίλους «κολλημένους» με το σωματικό βάρος κ.τ.λ.).
«Μας εξέπληξε το γεγονός ότι οι κοινοί παράγοντες του περιβάλλοντος – όπως η έκθεση στα ίδια μέσα μαζικής ενημέρωσης – δεν ασκούν τόσο μεγάλη επίδραση, όσο νομίζαμε», παραδέχθηκε η δρ Σουϊσμαν.
«Αντιθέτως, οι μη κοινοί παράγοντες, αυτοί που διαφοροποιούσαν δηλαδή τις δίδυμες της μελέτης μας, ήταν αυτοί με την μεγαλύτερη επίδραση».
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «τελικά, οι κοινωνικοί παράγοντες που νομίζαμε ότι ευθύνονται για την εσωτερίκευση του ιδεώδους της λεπτότητας δεν είναι εξίσου σημαντικοί με τον γενετικό κίνδυνο», είπε.
Πηγή: tanea.gr
