Πέρασαν σαράντα πέντε χρόνια από την ημέρα που ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα δολοφονήθηκε. Ομως, το όνομά του και η εικόνα του συνεχίζουν να φέρνουν ιδέες και οράματα, να συνεγείρουν μυαλά και καρδιές ανθρώπων όλων των ηλικιών, σε όλα τα μέρη του κόσμου, ενώ η φωτογραφία του βρίσκεται σε δεσπόζουσα θέση στα νεανικά δωμάτια, τα μπλουζάκια των φοιτητών, τα πανό των διαδηλώσεων και στις κονκάρδες στο μέρος της καρδιάς όλων εκείνων που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο όπως ο Τσε. Η διαρκής εικόνα αυτού του αιώνιου επαναστάτη, η ζωή, η προσωπικότητα, οι αγώνες και οι ιδέες του παραμένουν ακλόνητα σημεία αναφοράς.
Με αφορμή αυτήν την επέτειο, διοργανώθηκε φεστιβάλ ντοκιμαντέρ για τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα από τη New Star σε συνεργασία με την πρεσβεία της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα. Ανοιξε ήδη τις πύλες του και θα ολοκληρωθεί στις 10 Οκτωβρίου στον κινηματογράφο «Τιτάνια», όπου φιλοξενείται.
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ προβάλλονται ντοκουμέντα της ζωής και της δράσης του μεγάλου επαναστάτη. Πολλά από αυτά τα ντοκιμαντέρ θα προβληθούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και οι θεατές θα μπορούν να απολαύσουν συγκεντρωμένο μεγάλο όγκο ανεκτίμητου φιλμικού υλικού γύρω από το πρόσωπο του Τσε. Την ίδια περίοδο, λειτουργεί και έκθεση αφίσας και φωτογραφίας Τσε Γκεβάρα.
Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στην πόλη Ροσάριο της Αργεντινής στις 14 Ιουνίου του 1928. Ηταν το πρώτο από τα πέντε παιδιά του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της Σέλια Ντε λα Σέρνα. Ο πατέρας του μάλιστα πίστευε πως η πορεία που τράβηξε ο γιος του μπορούσε να ερμηνευτεί από την καταγωγή του.
Να πώς περιέγραφε στον Σοβιετικό ιστορικό Ι. Λαβρέτσκι την εξέλιξη του γιου του: «Στις φλέβες του γιου μου έτρεχε το αίμα των Ιρλανδών στασιαστών, των Ισπανών κατακτητών και των Αργεντινών πατριωτών. Οπως φαίνετα [Η εικόνα του αιώνιου επαναστάτη, οι αγώνες και οι ιδέες του παραμένουν σημεία αναφοράς.] αι, ο Τσε κληρονόμησε ορισμένα χαρακτηριστικά των ανήσυχων προγόνων μας».
Σχεδόν νεογέννητος, ο Ερνέστο είχε πάθει κρίση πνευμονίας και σε ηλικία δύο ετών η πνευμονία τον ξαναχτύπησε ύστερα από ένα μπάνιο στο ποτάμι. Αν και το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε ιατρικώς, από τότε και στο εξής το μικρό αυτό παιδί θα έπρεπε να περάσει όλη την υπόλοιπη ζωή του έχοντας μόνιμο σύντροφο το άσθμα.
Οταν τελείωσε το Λύκειο το 1946, ο δεκαοκτάχρονος Ερνέστο αποφάσισε να σπουδάσει Εφαρμοσμένη Μηχανική. Στη συνέχεια όμως, ήρθε στη ζωή του κάτι πολύ έντονο και σημαντικό που τον έκανε να αλλάξει σχέδια. Η γιαγιά του παθαίνει εγκεφαλική αιμορραγία και στη συνέχεια ημιπληγία.
Κάθεται δίπλα της, της κρατάει συντροφιά και τη φροντίζει για δεκαεπτά ημέρες έως τον θάνατό της. Υστερα από αυτό το γεγονός, που φαίνεται ότι τον συγκλόνισε βαθιά, πιθανόν επηρεασμένος και από τη δική του χρόνια ασθένεια αλλά και από τη μαστεκτομή που έκανε η μητέρα του ύστερα από διάγνωση καρκίνου, αποφασίζει να γίνει γιατρός και στις αρχές του 1947 γράφεται στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου.
ΠΩΣ Ο ΕΡΝΕΣΤΟ ΕΓΙΝΕ ΤΣΕ
Οι Αργεντινοί έχουν το επιφώνημα «Che», το οποίο βάζουν μπροστά από τις φράσεις όταν απευθύνονται στους άλλους, που σημαίνει «Ε, συ!». Παρά τα πολλά του ταξίδια στη Λατινική Αμερική, ο Ερνέστο δεν κατάφερε ποτέ να απαλλαγεί από αυτήν τη συνήθεια να απευθύνεται στους άλλους με το «Che».
Στο Μεξικό, ερχόμενος σε επαφή με τους Κουβανούς εξορίστους και προσχωρώντας στην ομάδα του Φιντέλ Κάστρο, η συνήθειά του αυτή όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητη αλλά αποτέλεσε και την αιτία για να του κολλήσουν το παρατσούκλι Τσε. Ο Φιντέλ πιστοποιεί ο ίδιος αυτήν την ιστορία, που έμελλε να δώσει στην ανθρωπότητα ένα από τα πιο αγαπητά και ταυτισμένα με [Μια τούφα από τα μαλλιά του και δύο στιγμιότυπα από το νεκρό κορμί του.] την επανάσταση ονόματα: «Καθώς οι Αργεντινοί φωνάζουν τους άλλους “Τσε”, οι Κουβανοί άρχισαν να τον φωνάζουν “Τσε” κι έτσι έγινε γνωστός».
Τον Δεκέμβριο του 1965 ο Τσε θα αρχίσει την προετοιμασία για τη μετάβασή του στη Βολιβία, ώστε να ηγηθεί αντάρτικου κινήματος. Η πρώτη μάχη της αντάρτικης ομάδας δόθηκε στο Νιανκαουάσου στις 23 Μαρτίου του 1967 και η τελευταία στις 8 Οκτωβρίου του ιδίου έτους στη χαράδρα του Γιούρο, όπου ο Τσε με πληγωμένο το ένα πόδι, με το όπλο του κατεστραμμένο και με ένα πιστόλι χωρίς σφαίρες πέφτει στα χέρια του εχθρού.
Ο Τσε δολοφονείται στο σχολείο της περιοχής. Αργότερα, θέλησαν να κρύψουν τη σορό του για να μη μείνει κανένα ίχνος από την παρουσία του, αλλά σιγά-σιγά η εικόνα του αναδύθηκε σαν φλόγα που διασχίζει τον κόσμο και που δεν θα σβήσει ποτέ.
«ΕΙΜΑΙ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ»
«Εχω γεννηθεί στην Αργεντινή, αυτό δεν είναι μυστικό για κανένα. Είμαι Κουβανός και μαζί Αργεντινός, και αν οι λαμπρότατες περιοχές της Λατινικής Αμερικής δεν θίγονται, αισθάνομαι τόσο Λατινοαμερικανός πατριώτης από οποιαδήποτε χώρα της Λατινικής Αμερικής όσο και ο πιο πατριώτης της καθεμιάς. Θα είμαι έτοιμος στην κατάλληλη στιγμή να δώσω τη ζωή μου για την απελευθέρωση μιας λατινοαμερικανικής χώρας δίχως να γυρέψω τίποτε από κανέναν, δίχως κανέναν να εκμεταλλευτώ». Λόγια του ίδιου του Τσε που αποτυπώνουν την προσωπικότητά του.
