Ειδικότερα, όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, η Ένωση στη μακροσκελή απάντησή της προς την κ. Ασημακοπούλου επισήμανε: «Όταν οι δικαστές είναι οικονομικά ενδεείς και, ως εκ τούτου, υποχρεωτικά απασχολούνται με την κάλυψη των αναγκών διαβίωσής τους, είναι φυσικό και λογικό επακόλουθο και η απόδοσή τους (ποιοτική και ποσοτική) να περιορίζεται και η ανεξαρτησία τους να τίθεται σε κίνδυνο. Πιστεύουμε ότι με την τεκμηρίωση των επιχειρημάτων μας, έχουμε καταστήσει σαφές ότι οι δικαστές αντιστεκόμαστε στις νέες (και μάλιστα σε ποσοστό υπερβολικό) μειώσεις του συνταγματικά κατοχυρωμένου μισθολογίου μας, διότι διά των υπερβολικών αυτών μειώσεων είναι προφανές ότι επιχειρείται η υποβάθμιση του κύρους, ο περιορισμός της ανεξαρτησίας και το πλήγμα της αξιοπρέπειας των δικαστών».
Παράλληλα, η ΕΔΕ υπογραμμίζει ότι «η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστών έχουν πλήρη συναίσθηση και των ευθυνών τους και των υποχρεώσεών τους και αυτό αποδεικνύεται: α) από το γεγονός ότι θυσιάζουν την προσωπική και οικογενειακή τους ζωή, απασχολούμενοι αδιαμαρτύρητα ακόμη και τις εορτές και αργίες, για να ανταποκριθούν στο μεγάλο φόρτο εργασίας, ο οποίος οφείλεται όχι μόνον στην ποσότητα και βαρύτητα των υποθέσεων, αλλά και στα μεγάλα κενά οργανικών θέσεων, στην έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής κ.λπ., β) Επίσης, αδιαμαρτύρητα μέχρι τώρα, αποδέχθηκαν τόσο τις ήδη επελθούσες μειώσεις των αποδοχών τους, στο υψηλότερο ποσοστό του 38%, έχοντας έτσι τη μεγαλύτερη συμβολή στις οικονομικές ανάγκες της χώρας, ακριβώς λόγω της πλήρους συναίσθησης της κρισιμότητας της οικονομικής κατάστασης, όσο και την κάλυψη με δικά τους έξοδα όλων των δαπανών, των αναγκαίων για την άσκηση του λειτουργήματός τους».
Επομένως, οι δικαστές τονίζουν πως έχουν «αποδείξει εμπράκτως ότι γνωρίζουν και να προσφέρουν και να θυσιάζονται τόσο για τη Δικαιοσύνη όσο και για τη διάσωση της πατρίδας τους».
Εξάλλου, συνεχίζει η ΕΔΕ, «όποιος συστήνει στους άλλους να αυτοθυσιασθούν θα πρέπει, για να βρει τη σχετική ανταπόκριση, να το πράξει πρώτος αυτός». Επομένως, αναφέρει η Ένωση, «οι λειτουργοί της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, οι οποίοι αξιώνουν νέες θυσίες από την ελληνική κοινωνία, στην οποία ασφαλώς ανήκουν και οι Έλληνες δικαστές, θα έπρεπε να έχουν ήδη μειώσει τις δικές τους αποδοχές και τις λειτουργικές τους δαπάνες και να έχουν ήδη μεριμνήσει να ελεγχθούν και να φορολογηθούν οι διαφεύγοντες τη φορολόγηση, κάτι το οποίο εάν είχε επιτευχθεί δεν θα ήταν αναγκαίες οι περαιτέρω θυσίες του ελληνικού λαού».
Συνεπώς, «όλοι όσοι έχουν ενδιαφέρον τόσο για την προστασία της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης όσο και για την καλύτερη και ταχύτερη απονομή αυτής θα πρέπει να συμβάλουν για να εξευρεθεί άμεση λύση στο σοβαρότατο πρόβλημα που έχει ανακύψει στον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης, λύση βεβαίως η οποία δεν μπορεί να περιορίζεται στην αξίωση για πλήρη υποχώρηση και αυτοθυσία των δικαστών».
Πάντως, οι δικαστές θεωρούν ότι «η κρισιμότητα των περιστάσεων επιβάλλει την ενότητα και την αγωνιστική κινητοποίηση όλων των Ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων, οι οποίοι και θεματοφύλακες της κοινωνικής συνοχής τυγχάνουν και δυνατότητα, αλλά και αποστολή την προάσπιση της έννομης τάξης έχουν» και καλούν τους συνάδελφους τους να τηρήσουν την απόφαση της τελευταίας Γενικής Συνέλευσης που αποφάσισε την παράταση των κινητοποιήσεών τους έως 20 Οκτωβρίου 2012.
