 |
Ένας
στους δέκα εργαζόμενους παίρνουν αναρρωτική άδεια εξαιτίας της
κατάθλιψης, αποκαλύπτει μία νέα δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε σε επτά
χώρες.
Η δημοσκόπηση διεξήχθη σε 7.000 εθελοντές από τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Δανία, την Ισπανία, την Γαλλία και την Τουρκία από την εταιρεία ερευνών αγοράς Ipsos Mori, για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Κατάθλιψης (EDA).
Οι εθελοντές από Βρετανία, Δανία και Γερμανία είχαν τις περισσότερες πιθανότητες να πάρουν αναρρωτική λόγω κατάθλιψης.
Συνολικά, το 20% των ερωτηθέντων διαγνώστηκαν με κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους. Τα υψηλότερα ποσοστά θετικών διαγνώσεων καταγράφηκαν στη Βρετανία (26%) και τα χαμηλότερα στην Ιταλία (12%).
Μεταξύ των εθελοντών που είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη, οι Γερμανοί (το 61%), οι Δανοί (το 60%) και οι Βρετανοί (το 58%) ήταν αυτοί που χρειάστηκαν αναρρωτική λόγω κατάθλιψης, ενώ οι λιγότερες αναρρωτικές δόθηκαν στους Τούρκους (στο 25%).
Το οικονομικό κόστος της κατάθλιψης στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε υπολογιστεί το 2010 σε 92 δισεκατομμύρια ευρώ, με το μεγαλύτερο μέρος να αντιστοιχεί στην χαμένη παραγωγικότητα λόγω αναρρωτικών αδειών ή αδυναμία διεκπεραίωσης των επαγγελματικών καθηκόντων.
Η δημοσκόπηση έδειξε ακόμη πως κατά μέσον όρο οι πάσχοντες είχαν πάρει 36 ημέρες αναρρωτική άδεια λόγω κατάθλιψης. Οι πιο εκτενείς αναρρωτικές είχαν δοθεί στους Βρετανούς (μέσος όρος: 41 ημέρες) και οι πιο σύντομες στους Ιταλούς (23 ημέρες).
Ωστόσο, ο ένας στους τέσσερις εθελοντές παραδέχτηκε πως κρύβει από τον εργοδότη του ότι πάσχει από κατάθλιψη, με τον έναν στους τρεις να εξηγούν πως φοβούνται ότι αν το πουν, θα χάσουν τη δουλειά τους.
Από τους 7.000 εθελοντές, οι 792 ήταν μάνατζερ επιχειρήσεων. Όταν ρωτήθηκαν σχετικώς, οι περισσότεροι είπαν πως στις επιχειρήσεις τους δεν υπήρχε επίσημο πρόγραμμα στήριξης των εργαζομένων με κατάθλιψη.
Η κατάσταση, όμως, ήταν ακριβώς αντίθετη στη Βρετανία, όπου οι περισσότεροι από τους 117 μάνατζερ είπαν πως είχαν καλή υποστήριξη για το όλο θέμα από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού της επιχείρησής τους.
«Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι πολλά πρέπει ακόμα να γίνουν για να αυξηθεί η ενημέρωση και η υποστήριξη των εργαζομένων με κατάθλιψη στον χώρο εργασίας», δήλωσε ο δρ Βιντσένζο Κοστιγκλιόλα, πρόεδρος του EDA αλλά και της Ευρωπαϊκής Ιατρικής Εταιρείας (ΕΜΑ).
«Ζητάμε απ’ όσους χαράσσουν τις πολιτικές Υγείας να αναλογιστούν την επίπτωση της κατάθλιψης στο εργατικό δυναμικό και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπιστεί».
Από την πλευρά του, ο ευρωβουλευτής Στήβεν Χιουζ, επικεφαλής του χαρτοφυλακίου Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επισήμανε ότι «η κατάθλιψη στον εργασιακό χώρο αποτελεί εργασιακή και κοινωνική πρόκληση, η οποία προκαλεί σοβαρά προβλήματα και απαιτεί την προσοχή και τη δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Και συνέχισε: «Η ένταξη της κατάθλιψης εντός του εργασιακού χώρου στη νέα Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, που υποστηρίζεται στα επόμενα δύο έτη με νομοθετική δράση, θα αποτελούσε εξαιρετική πρόοδο ως προς την αποτελεσματικότερη προστασία των εργαζομένων της Ευρώπης, συμβάλλοντας τελικά στην οικονομική και κοινωνική ευημερία».
Πηγή: tanea.gr
Η δημοσκόπηση διεξήχθη σε 7.000 εθελοντές από τη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Δανία, την Ισπανία, την Γαλλία και την Τουρκία από την εταιρεία ερευνών αγοράς Ipsos Mori, για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Κατάθλιψης (EDA).
Οι εθελοντές από Βρετανία, Δανία και Γερμανία είχαν τις περισσότερες πιθανότητες να πάρουν αναρρωτική λόγω κατάθλιψης.
Συνολικά, το 20% των ερωτηθέντων διαγνώστηκαν με κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους. Τα υψηλότερα ποσοστά θετικών διαγνώσεων καταγράφηκαν στη Βρετανία (26%) και τα χαμηλότερα στην Ιταλία (12%).
Μεταξύ των εθελοντών που είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη, οι Γερμανοί (το 61%), οι Δανοί (το 60%) και οι Βρετανοί (το 58%) ήταν αυτοί που χρειάστηκαν αναρρωτική λόγω κατάθλιψης, ενώ οι λιγότερες αναρρωτικές δόθηκαν στους Τούρκους (στο 25%).
Το οικονομικό κόστος της κατάθλιψης στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε υπολογιστεί το 2010 σε 92 δισεκατομμύρια ευρώ, με το μεγαλύτερο μέρος να αντιστοιχεί στην χαμένη παραγωγικότητα λόγω αναρρωτικών αδειών ή αδυναμία διεκπεραίωσης των επαγγελματικών καθηκόντων.
Η δημοσκόπηση έδειξε ακόμη πως κατά μέσον όρο οι πάσχοντες είχαν πάρει 36 ημέρες αναρρωτική άδεια λόγω κατάθλιψης. Οι πιο εκτενείς αναρρωτικές είχαν δοθεί στους Βρετανούς (μέσος όρος: 41 ημέρες) και οι πιο σύντομες στους Ιταλούς (23 ημέρες).
Ωστόσο, ο ένας στους τέσσερις εθελοντές παραδέχτηκε πως κρύβει από τον εργοδότη του ότι πάσχει από κατάθλιψη, με τον έναν στους τρεις να εξηγούν πως φοβούνται ότι αν το πουν, θα χάσουν τη δουλειά τους.
Από τους 7.000 εθελοντές, οι 792 ήταν μάνατζερ επιχειρήσεων. Όταν ρωτήθηκαν σχετικώς, οι περισσότεροι είπαν πως στις επιχειρήσεις τους δεν υπήρχε επίσημο πρόγραμμα στήριξης των εργαζομένων με κατάθλιψη.
Η κατάσταση, όμως, ήταν ακριβώς αντίθετη στη Βρετανία, όπου οι περισσότεροι από τους 117 μάνατζερ είπαν πως είχαν καλή υποστήριξη για το όλο θέμα από το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού της επιχείρησής τους.
«Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι πολλά πρέπει ακόμα να γίνουν για να αυξηθεί η ενημέρωση και η υποστήριξη των εργαζομένων με κατάθλιψη στον χώρο εργασίας», δήλωσε ο δρ Βιντσένζο Κοστιγκλιόλα, πρόεδρος του EDA αλλά και της Ευρωπαϊκής Ιατρικής Εταιρείας (ΕΜΑ).
«Ζητάμε απ’ όσους χαράσσουν τις πολιτικές Υγείας να αναλογιστούν την επίπτωση της κατάθλιψης στο εργατικό δυναμικό και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να αντιμετωπιστεί».
Από την πλευρά του, ο ευρωβουλευτής Στήβεν Χιουζ, επικεφαλής του χαρτοφυλακίου Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επισήμανε ότι «η κατάθλιψη στον εργασιακό χώρο αποτελεί εργασιακή και κοινωνική πρόκληση, η οποία προκαλεί σοβαρά προβλήματα και απαιτεί την προσοχή και τη δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Και συνέχισε: «Η ένταξη της κατάθλιψης εντός του εργασιακού χώρου στη νέα Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, που υποστηρίζεται στα επόμενα δύο έτη με νομοθετική δράση, θα αποτελούσε εξαιρετική πρόοδο ως προς την αποτελεσματικότερη προστασία των εργαζομένων της Ευρώπης, συμβάλλοντας τελικά στην οικονομική και κοινωνική ευημερία».
Πηγή: tanea.gr
