ως υφυπουργός, είτε ως περιφερειάρχης πάντα επιστρέφω στην πλατεία των Αρχανών . Πάντα κοντά στους συγχωριανούς μου, που ανατραφήκαμε μαζί, που έχουμε ζήσει και μεγαλώσει μαζί», είπε μιλώντας στο ΜadeinCreta o περιφερειάρχης Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης , στέλνοντας διπλό μήνυμα. Αφενός δεν ξέχασε τις ρίζες του, την καταγωγή και την αγωγή του, αφετέρου πως τα αξιώματα δεν τον απογείωσαν αλλά ... τον προσγείωσαν!
Με νοσταλγία και νωπές τις μνήμες από την πρόσφατη απώλεια του πατέρα του Φωκίωνα, ο περιφερειάρχης Κρήτης όταν βρέθηκε στο αμπέλι των Μανώλη και Νίκου Μαυράκη για να δει από κοντά την πορεία των προσπαθειών που ξεκίνησαν για πρώτη φορά στις Αρχάνες για τη σύσταση ομάδας παραγωγών με απευθείας εξαγωγή από τους ίδιους χωρίς τις παρεμβολές μεσαζόντων, αναπόλησε την τρυφερή εποχή που ήταν παιδί και στη συνέχεια νεαρός στα δικά τους αμπέλια.
Ο περιφερειάρχης Κρήτης είναι το παράδειγμα του πολιτικού, τον οποίο η πλειοψηφία των ανθρώπων γνωρίζει και μιλά στον ενικό - ίσως επειδή η συμπεριφορά του δεν επηρεάστηκε από τη θέση ευθύνης.
Κι αυτό μπορεί να το αντιληφθεί οποιοσδήποτε στις Αρχάνες, όταν πηγαίνει για να πιει τον καφέ του, στα καφενεία της κωμόπολης ή όταν κάνει μια βόλτα με τη σύζυγό του Ρένα, ή τις κόρες του.
Για τους κατοίκους των Αρχανών ο κ. Αρναουτάκης είναι απλά ο Σταύρος ακόμα και για αυτούς που ίσως δεν τον «συμπαθούν πολιτικά» και όχι σε προσωπικό επίπεδο.
Έτσι απλά τον υποδέχτηκε και ο Μανώλης Μαυράκης στο αμπέλι του. «Σταύρο ελπίζω να μου κάνεις καλό ποδαρικό και η προσπάθεια μας να έχει αποτελέσματα. Να είσαι γουρλής», του είπε και η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις σημαντικές λεπτομέρειες της υπόθεσης.
Αν και ο ίδιος αποφεύγει τις προσωπικές ερωτήσεις, και προτιμά να μιλά ως περιφερειάρχης και όχι ως Σταύρος, μάλλον έκανε εξαίρεση επηρεασμένος και από το κλίμα ενθουσιασμού που υπήρχε κατά τη διάρκεια της κοπής των σταφυλιών. Άλλωστε η εργασία στο αμπέλι ήταν και η πρώτη του δουλειά και η συμπληρωματική δουλειά που έκανε ο πατέρας του για να τον αναθρέψει, κι αυτές οι εικόνες είναι ακόμα πολύ ζωντανές.
«Παρά το γεγονός ότι έχω βεβαρυμένο πρόγραμμα και πηγαίνω ελάχιστες φορές στο αμπέλι μας, το σημαντικό για μένα είναι ότι τα αμπέλια δεν τα έχουμε αφήσει, τα καλλιεργούμε ακόμα, πιο πολύ για συναισθηματικούς λόγους. Για το δέσιμο με τον τόπο και πως ανατραφήκαμε. Είμαι γέννημα θρέμμα Αρχανών, δεν έχω φύγει ποτέ από εδώ, ανεξάρτητα σε ποια θέση βρισκόμουν. Ακόμα και όταν ήμουν ευρωβουλευτής στις Βρυξέλες, σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο επέστρεφα στη «βάση» μου.
Οι ρίζες μου είναι εδώ και προσπαθώ μαζί με όλους. Να δούμε πως θα βοηθήσουμε τα νέα παιδιά να επιστρέψουν στη γη, να ορθοποδήσουν και να κάνουν μια καλύτερη προώθηση των προϊόντων, όχι μόνο του σταφυλιού αλλά όσων παράγει το νησί. Σκοπός μας είναι, και προς αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε πυρετωδώς, να βγουν τα προϊόντα στο εξωτερικό με σημαία την ποιότητα της Κρήτης».
Ο κ. Αρναουτάκης, περπάτησε στο αμπέλι, έλεγξε το σταφύλι, το δοκίμασε, συνομίλησε με το συνεργείο. Αν και η ώρα ήταν 10.00 το πρωί, ήταν η ώρα του διαλείμματος, καθώς η δουλειά για το συνεργείο που εργαζόταν εκεί, είχε ξεκινήσει από τις 7.
«Σιγά –σιγά ζωντανεύει η ύπαιθρος», λέει,«αρχίζουν τα αμπέλια και γεμίζουν ξανά κόσμο». Ο ίδιος από ότι φαίνεται δε θα ξεχάσει ποτέ το "πανηγύρι" που στηνόταν στις Αρχάνες την εποχή του τρύγου.
Κοπιαστική δουλειά βέβαια, με άγχος για τις καιρικές συνθήκες αλλά και για την τιμή που θα έπιανε το προϊόν, αλλά με άλλη ψυχολογία.
Συγγενείς και φίλοι συγκεντρώνονταν στα αμπέλια για να δουν τους κόπους τους να ανταμείβονται, αφού όλοι ζούσαν από τη γη.
«Όταν ήμουν μικρός βρισκόμουν πάντα με τους γονείς μου την εποχή του τρύγου» - θυμάται και προσθέτει: «Σχεδόν όλη αυτήν την περίοδο μέναμε στο μετόχι μας. Είχαμε οινάμπελα και επιτραπέζια, απλώναμε και τη σταφίδα μας, είχαμε και τις ελιές μας. Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις στιγμές τις θυμάμαι πολύ έντονα. Πως μπορώ να ξεχάσω! Πανηγύρι ο τρύγος! Αυτές είναι οι στιγμές της ζωής… Οι οικογενειακές στιγμές, οι στιγμές με τους φίλους. Εμείς ως νέα παιδιά βοηθούσαμε και στη μεταφορά των προϊόντων όταν δεν υπήρχαν οι μηχανές, πότε με τα πόδια πότε με τα ζώα. Όλα αυτά δεν μπορούν να σου φύγουν από τη μνήμη...»
Για το Σταύρο Αρναουτάκη, οι Αρχάνες δεν είναι μόνο ο τόπος καταγωγής του και διαμονής του, είναι και το μέρος που τον γαλούχησε με τα κοινά. «Από εδώ ξεκίνησα και την πολιτική μου σταδιοδρομία. Το 1990 με πρότειναν για δήμαρχο Αρχανών και έτσι κάπως ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα στην πολιτική.
Και φτάσαμε εδώ σήμερα και μέσα από πολλή δουλειά αλλά και την αγάπη του κόσμου… Το βασικό, όμως για μένα είναι ότι ανεξάρτητα με την πορεία, πότε δεν έφυγα από το πατρικό μου, από το σπίτι του παππού, εκεί μένουμε με την οικογένειά μου».
Το όραμα της Κρήτης του 2020
Η συζήτηση δεν επέστρεψε ξανά στα προσωπικά. Τις αναμνήσεις τις κρατάς μέσα σου και συνεχίζεις. Με τον περιφερειάρχη Κρήτης συνομιλήσαμε για αρκετή ώρα για το όραμα του για το νησί και την προτεραιότητα που έχει τεθεί από την περιφέρεια για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, καθώς επίσης και όλες τις ενέργειες που είναι σε εξέλιξη ή δρομολογούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Για να ζωντανέψει ξανά η ύπαιθρος και για να προωθηθούν όλα τα Κρητικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές με σήμα κατατεθέν την ποιότητα των προϊόντων που παράγει η Κρήτη. O ίδιος ακράδαντα πιστεύει πως«μέσα σε αυτή την κρίση την οικονομική, κοινωνική, πολιτική, ακόμα και την κρίση ηθικής θα επιστρέψουμε ξανά στις ρίζες μας, θα δοθούν νέες θέσεις εργασίας και εισόδημα. Όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να οργανωθούμε καλύτερα για να έχουμε ανταγωνιστικά προϊόντα».
Οι δυνατότητες είναι πολλές, αρκεί να διδαχθούν όλοι από τα λάθη του παρελθόντος – πολιτικών και πολιτών – για να σχεδιαστεί με άλλες βάσεις η επόμενη ημέρα. Και το πρώτο που πρέπει να γίνει, επιτέλους, είναι οι ομάδες παραγωγών. Κάτι που ο κ. Αρναουτάκης είχε επισημάνει από το 2000, όμως δυστυχώς τότε οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες. Τώρα οι πιο πολλοί έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να ορθοποδήσουν αν δεν συνεργαστούν.
Αν κάτι, ωστόσο, μας έμεινε από αυτή τη συζήτηση είναι η περίπτωση, της σταφίδας, που κατάληξε να είναι δυσεύρετη - πού; - στην Κρήτη! Στη μεγαλόνησο, που έθρεψε γενιές και γενιές. «Αυτή τη στιγμή» , όπως σημείωσε ο περιφερειάρχης, «η ΚΣΟΣ δεν έχει 200 τόνους σταφίδα για να κάνει συμβόλαιο με την Ουκρανία ή τη Ρωσία. Το προϊόν όμως το ζητάνε και οι Γερμανοί αλλά και άλλες ευρωπαϊκές αγορές όμως δεν έχουμε να πουλήσουμε».
