 |
της Αιμιλίας Σταθάκου
Σημαντικές είναι οι επιστημονικές εξελίξεις στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.Η πάθηση έχει διαπιστωθεί ότι παρουσιάζει σημαντική αύξηση τα τελευταία χρόνια ειδικά σε ανθρώπους νεαρής ηλικίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η αύξηση αυτή μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες όπως η αυξημένη επιβίωση, η διάγνωση σε πρωιμότερο στάδιο καθώς και η αυξημένη επαγρύπνηση .
Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας είναι γνωστή από παλιά. Ωστόσο, η πρώτη ολοκληρωμένη περιγραφή της έγινε στα μέσα του 19ου αιώνα από την ομάδα του Γάλλου καθηγητή Jean-Martin Charcot.
Από τότε μέχρι σήμερα έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος ως προς τις μεθόδους θεραπευτικής αντιμετώπισή της.Ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη αποτελεί η κυκλοφορία πριν από δύο χρόνια του πρώτου φαρμάκου για την πάθηση που χορηγείται από το στόμα .
Πρόκειται για την ουσία φινγκολιμόδη , η οποία σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε στο 64ο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας η συνεχής λήψη φινγκολιμόδης για επτά χρόνια οδηγεί στη μείωση της ετήσιας συχνότητας.
Επίσης όπως αποδείχθηκε παραμένει μειωμένος ο ρυθμός εξέλιξης της εγκεφαλικής ατροφίας για περισσότερα από επτά χρόνια.
Σημαντικές είναι οι επιστημονικές εξελίξεις στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.Η πάθηση έχει διαπιστωθεί ότι παρουσιάζει σημαντική αύξηση τα τελευταία χρόνια ειδικά σε ανθρώπους νεαρής ηλικίας.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες η αύξηση αυτή μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες όπως η αυξημένη επιβίωση, η διάγνωση σε πρωιμότερο στάδιο καθώς και η αυξημένη επαγρύπνηση .
Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας είναι γνωστή από παλιά. Ωστόσο, η πρώτη ολοκληρωμένη περιγραφή της έγινε στα μέσα του 19ου αιώνα από την ομάδα του Γάλλου καθηγητή Jean-Martin Charcot.
Από τότε μέχρι σήμερα έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος ως προς τις μεθόδους θεραπευτικής αντιμετώπισή της.Ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη αποτελεί η κυκλοφορία πριν από δύο χρόνια του πρώτου φαρμάκου για την πάθηση που χορηγείται από το στόμα .
Πρόκειται για την ουσία φινγκολιμόδη , η οποία σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε στο 64ο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας η συνεχής λήψη φινγκολιμόδης για επτά χρόνια οδηγεί στη μείωση της ετήσιας συχνότητας.
Επίσης όπως αποδείχθηκε παραμένει μειωμένος ο ρυθμός εξέλιξης της εγκεφαλικής ατροφίας για περισσότερα από επτά χρόνια.
