Τη γυναίκα της διπλανής πόρτας και όχι την πιο φινετσάτη πριγκίπισσα όλων των εποχών περιγράφει η ιδιαιτέρα γραμματέας της Γκρέις Κέλι, τριάντα χρόνια μετά το αυτοκινητικό δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή στην πριγκίπισσα του Μονακό. «Το πρωινό γεύμα με τα παιδιά της δεν το έχανε ποτέ. Ηταν πολύ αφοσιωμένη στην ανατροφή τους και πολύ αυστηρή σε ό,τι αφορούσε θέματα καλών τρόπων και υπακοής. Οταν τα παιδιά μετακινήθηκαν στο Παρίσι για σπουδές, πηγαινοερχόταν πέρα-δώθε στο πριγκιπάτο σαν εκκρεμές» αποκαλύπτει η γυναίκα που υπήρξε στις υπηρεσίες της Γκρέις Κέλι επί είκοσι χρόνια.
Η Λουιζέτ Λεβί-Σουσάν Ατζοάλιο εργαζόταν ήδη στο παλάτι των Μονεγάσκων το 1962, όταν ο υπεύθυνος προσωπικού της είπε ότι χρειαζόταν μία κοπέλα για την πριγκίπισσα που να μιλάει αγγλικά. «Στην πρώτη συνάντησή μας ήμουν τρομοκρατημένη. Η πριγκίπισσα μου προκαλούσε δέος. Τη θεωρούσα τέλεια και ταυτόχρονα μυστηριώδη. Με τον καιρό έμαθα ότι αυτό που σε ένα τρίτο μάτι φάνταζε ψυχρότητα, στην πραγματικότητα ήταν φυσική υπακοή. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι προερχόταν από μια άλλη χώρα με μια άλλη κουλτούρα».
Σύμφωνα ωστόσο με τη μαρτυρία της Ατζοάλιο, στην προσωπική της ζωή η χολιγουντιανή σταρ ήταν μια γυναίκα με εξαιρετικό χιούμορ, που ήξερε να κάνει τον καθένα να νιώθει άνετα, «από τον αρχηγό του κράτους μέχρι τον ψαρά της γειτονιάς!» Η Ατζοάλιο αναφέρει ακόμα ότι η πανέμορφη ηθοποιός διακρινόταν από γενναιοδωρία ψυχής και μια εσωτερική γαλήνη που της επέτρεπε να ξεπερνάει κάθε εμπόδιο. «Και πιστέψτε με, υπήρχαν πολλά» λέει η ιδιαιτέρα γραμματέας της Γκρέις Κέλι και συνεχίζει: «Αυτό που με εντυπωσίαζε όμως περισσότερο από όλα ήταν η ικανότητά της να καταπιάνεται με τα πάντα. Ηταν ακούραστη, αποφασιστική, πάντα πρόθυμη να μετατρέψει το πριγκιπάτο σε σημείο πολιτιστικής αναφοράς για όλον τον κόσμο. Ποτέ ωστόσο δεν απαρνήθηκε την Αμερική της. Θυμάμαι το σοκ που πέρασε όταν πληροφορήθηκε την είδηση θανάτου του Κένεντι. Αγάπησε όμως και τη νέα πατρίδα της σαν να είχε γεννηθεί σε αυτήν».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αγάπης αυτής ήταν το γεγονός ότι έβαλε αδιαπραγμάτευτα στην άκρη την καριέρα της για να υποταχθεί στους νόμους του πριγκιπικού πρωτοκόλλου. «Ο πρίγκιπας Ρενιέ ζητούσε σεβασμό στο πρωτόκολλο από όλους. Και η πριγκίπισσα αποφάσισε να ασπαστεί τον ρόλο της με απόλυτη αφοσίωση. Είναι αλήθεια ότι της είχαν ζητήσει να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη. Ο ίδιος ο Χίτσκοκ την ήθελε. Οπως είναι αλήθεια ότι στα τελευταία χρόνια της ζωής της είχε αρχίσει να ετοιμάζει το έδαφος για μερικά ρεσιτάλ ποίησης φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Ομως, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν εξέτασε ποτέ το ενδεχόμενο επιστροφής στην καριέρα της ηθοποιού. Ποτέ!» Οπως άλλωστε εξηγεί η Ατζοάλιο, η Γκρέις Κέλι δεν είχε ανάγκη από μια επιστροφή στο Χόλιγουντ. Ηταν απολύτως ικανοποιημένη με όσα έκανε και φυσικά ζούσε τον απόλυτο έρωτα με τον πρίγκιπά της. «Δύο κόσμοι διαφορετικοί που συναντήθηκαν, δύο διαφορετικοί άνθρωποι που αλληλοσυμπληρώθηκαν. Ενας μεγάλος έρωτας. Και οι δύο όμως ζήλευαν πολύ ο ένας τον άλλον» αποκαλύπτει η Ατζοάλιο.
Οσο για την καθημερινότητά της, πέρα από την ενασχόληση με τον σύζυγο και τα παιδιά της, της άρεσε πολύ να περιποιείται τον κήπο της. «Η πριγκίπισσα απολάμβανε την ησυχία του σπιτιού της. Λάτρευε να φροντίζει προσωπικά τα λουλούδια της, κυρίως τα τριαντάφυλλα. Εφτιαχνε μάλιστα πίνακες με πέταλα και άνθη και τα έργα της είχαν εκτεθεί στο Παρίσι. Η δημιουργικότητα δεν την εγκατέλειψε ποτέ» σχολιάζει η Ατζοάλιο, η οποία από ό,τι φαίνεται έχει να πει μόνο καλά λόγια για την Γκρέις Κέλι. «Ηταν πράγματι η πριγκίπισσα του παραμυθιού, τόσο σε ομορφιά όσο και σε χάρη. Τη θεωρούσα αθάνατη. Αλλωστε στα παραμύθια δεν πεθαίνει ποτέ κανείς».
